نصف جهان: محسن رضايي در سال هاي اخير همواره خودش را به عنوان يکي از منتقدان قرارداد هسته اي ايران با قدرت هاي جهاني مطرح کرده است. او که سابقه چند بار حضور در رقابت هاي انتخابات رياست جمهوري و ارائه ديدگاه هاي عمدتاً اقتصادي را در کارنامه دارد، از همين منظر به قرارداد هسته اي مي نگرد. دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام هيچ ابايي ندارد که صراحتاً از دولت حسن روحاني و دولت هاي پيش از آن انتقاد کرده و برنامه هاي کشور را معطل نتيجه «نگاه به غرب» آنها بداند. اين بار هم  نشست تخصصي «برجام؛ مسير طي شده و چشم انداز پيش رو» بهانه اي شد براي آنکه رضايي با تکرار مواضع پيشين خود، يک بار ديگر سياست هاي دولت روحاني را به باد انتقاد بگيرد.

■ در دولت آقايان هاشمي، خاتمي و روحاني، نوعي چشمداشت به دولت هاي غربي -که برآيندش همين انديشه برجامي است- ديده مي‌شود. اين گرايش در دولت آقايان هاشمي و خاتمي تحت عنوان تنش زدايي و در دولت آقاي روحاني تحت عنوان «کليد»، باعث شد که ماه‌ها و سال‌ها تلاش‌هايي به صورت آشکار و پنهان ادامه يابد و سرنوشت کشور به اين مسئله گره زده شود.

■اغراق در برخي فيگورهاي ديپلماتيک بي آنکه دستاورد اقتصادي بلندمدتي براي آن درنظر گرفته شود، نشان دهنده يک جهت گيري هستند که قريب 30 سال اداره شئون اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي کشور را در اختيار داشته و برآيند تکامل يافته آن را در مذاکرات برجامي ديديم ولي مجموعه اين رويکردها نتوانست گشايشي در روابط اقتصادي ايران با اروپا و آمريکا ايجاد کند.

■ مذاکرات برجام با رمز «کليد»، اغلب کارآفرينان ما را معطل و معلق نگه داشت و آنها را به اين تصور کشاند که قرار است فتح الفتوحي در رابطه شکل گيرد و ديوار بي اعتمادي دو طرف برداشته شود.

■ در مذاکرات برجام، از رهبري گرفته تا دولت و مجلس و بسياري از نيروهاي انقلاب با وجود انتقاداتي که درباره موضوع، محتوا، تيم و نتايج مذاکرات داشتند، از مذاکرات حمايت کردند. به همين دليل انتظار مي‌رفت مذاکرات برجام سرآغاز يک گشايش اقتصادي براي ايران باشد. ديپلمات‌هاي ايران هر چه در توان داشتند به کار بردند و بالاخره برجام به امضاي دولت رسيد. اکنون که برجام به عنوان موفق ترين دستاورد اين انديشه، زير پاي آمريکا و خيانت اروپا از بين رفته، نبايد آن را «شکست فقط يک دولت» تلقي کرد بلکه بايد شکست برجام را «شکست يک انديشه در اداره کشور» آن هم در چند دولت دانست.