«ديويد شاير» در سال 2005 پشت ميز خود نشسته بود که رئيسش در کمپاني اپل از او خواست يک مأموريت ويژه انجام دهد: اينکه براي اداره انرژي دولت ايالات متحده يک آيپاد فوق سري بسازد. شاير که يکي از اولين مهندسان استخدام شده براي کار بر روي اولين آيپاد (iPod) کمپاني اپل بود، در هفته جاري در وبلاگ خود به طور مفصل در مورد درخواست دولت ايالات متحده براي ساخت يک آيپاد فوق سري توضيح داده است. شاير ادعا مي کند که علاوه بر رئيس بخش نرم افزار آيپاد که آن روز خواسته اش را با وي مطرح کرد، تنها دو نفر ديگر در کمپاني اپل از واقعيت اين پروژه خبر داشتند: معاون بخش آيپاد و معاون ارشد بخش سخت افزار کمپاني اپل. به گفته شاير، تمام کساني که در اين پروژه دست داشته اند اکنون اپل را ترک کرده اند.

شاير مدعي است که او با دو مهندس از کمپاني Bechtel که از پيمانکاران وزارت دفاع ايالات متحده است ديدار کرده و به او گفته شده که آنها آيپاد را خواهند ساخت و تنها کاري که او بايد بکند مساعدت مورد نياز از جانب کمپاني اپل است. اين آيپادها بايد ظاهر و کارکردي کاملاً شبيه آيپادهاي معمولي داشته اما حاوي سخت افزارهاي خاص و ويژه اي مي بودند که مي توانستند داده ضبط کرده و توسط يک استفاده کننده معمولي قابل تشخيص نباشند. شاير در وبلاگ خود در اين باره نوشته است: «اين يک همکاري با Bechtel از طريق يک قرارداد يا پرداخت نبود. در واقع اپل از زير ميز يک لطف در حق اداره انرژي انجام مي داد.» تاکنون کمپاني هاي اپل و Bechtel و همچنين وزارت انرژي ايالات متحده در مورد ادعاهاي اين مهندس سابق کمپاني اپل توضيحي ارائه نکرده اند.

همکاري ادعايي اپل با دولت ايالات متحده و اضافه کردن قابليت هاي سري به محصولات اپل تفاوتي آشکار با درگيري هاي اين کمپاني با اف بي آي و بخش قضايي ايالات متحده در سال هاي اخير بر سر خودداري اپل از اجازه دسترسي مقامات قضايي و امنيتي کشور به قفل گوشي هاي آيفون دارد. کمپاني اپل بارها درخواست مقامات امنيتي و قضايي ايالات متحده را براي دسترسي پيدا کردن به گوشي هاي آيفون متعلق به افراد مشکوک به انجام تيراندازي هاي جمعي رد کرده و اعلام کرده است که چنين کاري فضاي شخصي و خصوصي تمام کاربران محصولات اين کمپاني را مخدوش خواهد کرد. شاير مدعي است که هيچگاه نفهميده سخت افزارهايي که دو مهندس کمپاني Bechtel به آيپاد توليدي خود اضافه کرده اند چه بوده و آنها اين موضوع را از او پنهان نگه داشته اند.

اما تئوري شاير اين است که احتمالاً اين مهندسان يک شمارنده گيگر مخفي براي اندازه گيري تشعشعات راديواکتيو در آن قرار داده بودند. شاير در اين باره چنين مي گويد: «مي توانستيد در شهر بچرخيد، به شکل تفريحي به آهنگ هاي خود گوش دهيد در حالي که، براي مثال، مدارکي دال بر تشعشعات راديو اکتيو را ضبط مي کنيد، اورانيوم دزيده يا قاچاق شده يا مدارک مربوط به يک برنامه کثيف توسعه بمب را اسکن مي کنيد بدون اينکه رسانه ها يا مردم بويي از اتفاقي که در حال رخ دادن بود ببرند.»