نصف جهان: خروجی ملموس پخش اچ‌دی شبکه های تلویزیونی برای مخاطبان، تناسبی با تبلیغ صداوسیما در این دو هفته اخیر ندارد.

از اوایل آذرماه امسال بود که  شبکه های مختلف تلویزیونی در قالب اطلاعیه و زیرنویسی و سپس اخبار و گفتگوهای گوناگون با مدیران، از فاز جدید اچ‌دی شدن شبکه‌های تلویزیونی خبر دادند. در نهایت از صبح روز نهم آذر ماه، با حضور رئیس صداوسیما در برنامه زنده شبکه یک سیما، ۱۰ شبکه یک، سه، ورزش، نسیم، نمایش، آی‌فیلم، کانال پویا، خبر، افق و ایران‌کالا پخش HD خود را  آغاز کردند.

اما با گذشت ۱۰ روز از اچ‌دی شدن شبکه های تلویزیونی و برخلاف تبلیغات گسترده این روزهای صداوسیما،  آنچه در عمل اتفاق افتاده، از یک تحول یا اتفاق جدید حکایت ندارد.

در همان روزهای افتتاح، مهدی سیاسی‌فر «مدیرکل فناوری فضایی و ماهواره ای معاونت توسعه و فناوری رسانه سازمان صداوسیما» درباره چگونگی استفاده مخاطبان از کیفیت HD به پایگاه خبری روابط عمومی معاونت سیما گفته بود: این تغییرات به گونه ای برنامه ریزی شده تا مردمی که گیرنده SD دارند و توان خرید گیرنده های جدید را ندارند چیزی را از دست نداده بلکه چندین شبکه جدید را نیز دریافت کنند اما بینندگانی که دوست دارند کیفیت دریافتشان را بیشتر کنند لازم است یا با مراجعه به نمایندگی دستگاه مربوطه نسبت به ارتقای گیرنده خود اقدام کنند و یا دستگاه جدیدی خریداری کنند تا سیگنال شبکه‌های بیشتر باکیفیت بهتری را دریافت کنند. این مدیر سازمان صدا و سیما در حالی به راحتی از تهیه دستگاه مبدل یا همان ست‌آپ باکس و یا دستگاه جدید تلویزیون گفت که احتمالاً از هزینه این اقدامات خبر نداشت و یا ترجیح داد تا این موضوع مهم را به یک مسئله فرعی تبدیل کند.

یک رصد ساده در بازار لوازم تصویری و یا فروش آنلاین آنها نشان می‌دهد که برای خرید تلویزیونی با مختصات دریافت شبکه های اچ‌دی و دارای سیستم HEVC در پایین‌ترین مدل‌ها حداقل باید پنج میلیون تومان هزینه کرد. از سوی دیگر میانگین قیمت دستگاه‌های  ست‌آپ‌باکس نیز حدود ۳۰۰ تا  ۴۰۰ هزارتومان است. رقمی که شاید برای یک مدیر سازمان صداوسیما چندان به چشم نیاید، اما در سیاه زمستان کرونایی برای بسیاری از هموطنان رقم قابل‌توجهی است.

اگرچه هنوز یک نظرسنجی یا آمارگیری گسترده و علمی از مخاطبان تلویزیون در مراکز استان‌ها صورت نگرفته اما  یک رصد کلی در فضای مجازی و رسانه‌های رسمی و غیر‌رسمی نشان می‌دهد که اکثر قریب به اتفاق مخاطبان امکان استفاده از این شیوه جدید پخش را ندارند. به عبارت دیگر، این امکان زمانی برای آنها فراهم خواهد شد که در این شرایط سخت اقتصادی، از بخشی از هزینه‌های ضروری زندگی صرف‌نظر کرده و مبلغی را برای خرید ست‌آپ باکس یا تلویزیون جدید اختصاص دهند. طبیعی است که اغلب آنها  با محاسبه هزینه ـ فایده این معادله نه ‌چندان سخت، ترجیح می‌دهند که عطای تماشای تصاویر باکیفیت را به لقای آن ببخشند.

باید گفت خروجی این بهبود کیفیت برای مخاطبان قابل‌لمس نیست و درنتیجه نمی‌توان بازخورد مثبت یا منفی آن را هم سنجید. حال  اینکه چرا برخی اصرار دارند که از  اچ‌دی شدن شبکه‌ها به عنوان انقلاب رسانه ای و از مدیر وقت سازمان به عنوان «پدر شبکه‌های اچ‌دی»  یاد کنند موضوع دیگری است. بماند که اصولاً مشکل این روزهای صداوسیما نه در کیفیت پایین پخش و وضوح تصویر، که در کیفیت پایین مدیریت و مبهم ‌بودن سیاستگذاری‌هاست.