مجتبی احسانی راد در یادداشتی که در پایگاه اطلاع رسانی «الف» منتشر شده است از خاطرات اولین سفر خود به کشور چین در ایام نوروز نکاتی را مکتوب کرده که به نظر برای الگو گرفتن ما موارد مهم را در خود دارد.

■ راهنمای تور ما در شانگهای در مسیری از گشت هایی که روزانه داشتیم این سئوال را مطرح کرد که آیا می دانید در این شهر گرا نتر از طلا چیست؟ هر یک از اعضای تور چیزی گفتند، یکی گفت زمین در فلان نقطه شهر، یکی گفت قیمت آپارتمان در فلان برج و... پاسخ سئوال، هیچکدام از اینها نبود، اوگفت اینجا گران تر از طلا پلاک اتومبیل است و در توضیح موضوع گفت: شهرداری شانگهای هر سال بین ده تا 15 هزار پلاک خودرو را به مزایده می گذارد، متقاضی فراوان است و قیمت ها نجومی. طبیعی است که این پلاک ها با قیمت های بسیار بالا و گران تر از طلا توسط شهرداری به فروش می رسد. معنی این کار این است که طی آن سال فقط همان برندگان ده پانزده هزار پلاک می توانند خودرو بخرند و در شهر تردد کنند، اینگونه نیست که هرکس پول خریدِ خودرو را داشت بتواند برود و یک ماشین بخرد و بیاورد داخل خیابان های شهر.

■ در تمامی گمرکات ورودی و خروجی چین، مأمورین، آموزش دیده و موظف هستند با دو دست پاسپورت و مدارک شما را مؤدبانه تحویل گرفته و با دو دست نیز آنها را به شما تحویل دهند. تأثیری که این اقدام کوچک ولی مؤدبانه در بدو ورود یا هنگام خروج روی مسافران می گذارد بی حد و اندازه است.

■ در چین برای جلوگیری از صدمات جبران ناپذیری که کیسه های پلاستیکی به محیط زیست می زنند به شدت از مصرف اینگونه کیسه ها پرهیز می شود. در فروشگاه ها اجناس خریداری شده در کیسه های کاغذی به شما تحویل داده می شود و درصورتی که شما تمایل به داشتن آنها در کیسه پلاستیکی داشته باشید می بایست پول آنها را بپردازید. با این کار مردم تمایل پیدا می کنند که به جای پرداخت پول،کیسه های کاغذی یا پارچه ای را خود برای تحویل خریدهایشان با خود داشته باشند.