نصف جهان: با پایان یافتن بازی های المپیک و ناکامی در رشته بوکس انگار هنوز تب المپیک و علاقه مندان به این رشته ورزشی خشک نشده است.

در چند روز گذشته یک خبر نظر مردم را بیش از پیش نسبت به نمایندگان خود دچار تغییر کرد:

« نماینده مردم ارومیه با یکی از خبرنگاران پارلمانی درگیر شد که این درگیری با ضربه‌های فیزیکی این نماینده همراه بود.»

رفتار قاضی پور نماینده مردم ارومیه در مجلس و مشت زنی او به یک خبرنگار، این سئوال را در اذهان ایجاد می کند که آیا مجلس خانه ملت است یا خانه بوکس و آیا ایجاد این التهاب در مجلس تا چه حد می تواند بر جایگاه بهارستان نشینان تأثیرگذار باشد.

مجلس را خانه ملت نام نهاده اند، مکانی مقدس که نمایندگان یک کشور ۸۰ میلیونی در آن برای آینده مردم سرزمین تصمیم گیری و قانونگذاری می کنند. اما بعضاً اتفاقاتی تلخ، کاملاً مغایر با موازین اسلامی و فرهنگ غنی ایرانی در خانه ملت رخ می دهد که آزار دهنده است.

اقدام مذموم نادر قاضی پور نماینده مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی که طی چند روز گذشته شاهد بودیم، بار دیگر با بازتاب منفی در رسانه ها و جامعه و حتی شورای نگهبان مواجه شد و این سئوال را در اذهان رقم زد که چرا نمایندگان ملت بیش از ملت حق دارند هرگونه رفتار و عملی را انجام دهند؟!

اگر قرار باشد نماینده مجلس اینگونه بی پروا و بی محابا خبرنگاری را زیر دست و پای خود بگیرد، پس امنیت خبرنگار چه می شود و آیا این موضوع فضا را برای دیگر افرادی که در برابر خبرنگاران جبهه می گیرند باز نمی کند؟! علاوه براین، این حرکت قاضی پور حتی فضای مجلس را ملتهب کرده و اگر نمایندگان مجلس چنین رفتارهایی از خود بروز دهند، دیگر از افراد عامی چه توقعی می توانیم داشته باشیم؟

البته ناگفته نماند دعوا و درگیری سابقه دیرینه ای دارد که به دو مورد از اولین آنها در ابتدای انقلاب اشاره می کنیم.

اولین درگیری حاصل از انتخابات مجلس شورای اسلامی نه در صحن علنی مجلس بلکه در قم اتفاق می‌افتد. آیت‌ا... نوری همدانی از مراجع معظم تقلید قم در خاطرات خود به افتتاحیه این مجلس و دیدار با برخی نمایندگان در قم و ماجرای سخنرانی بازرگان اشاره می‌کند و می‌گوید:« مهندس بازرگان همینطور صحبت می‌کرد که علما خوب است در سیاست و مدیریت مملکت دخالت نکنند، چون تجربه‌شان کم است. آنها باید فقط نظارت داشته باشند. ما که تجربه‌مان زیاد است، بهتر است مدیریت مملکت را به عهده داشته باشیم و ... که ناگهان آقای سید حسین موسوی تبریزی، داماد ما که یکی از وکلای دوره اول مجلس شورای اسلامی از تبریز بود و در آخر جمعیت نشسته بود، از جایش بلند شد.آستین‌هایش را کم‌کم بالا زد و قدم به قدم جلو آمد و گفت: "گوش کردن به این حرف ها خلاف شرع است." و آمد و دستش را با سرعت و شدت بلند کرد و خواست کشیده بسیار محکمی به صورت آقای مهندس بازرگان بزند که بعضی از کسانی که در اطراف آقای بازرگان بودند بلند شدند و نگذاشتند. خلاصه مجلس به هم خورد.»

مشهورترین درگیری مجلس اول اما به سال 62 و نطق هاشم صباغیان و حمله به معین فر اختصاص دارد.

اکبر هاشمی رفسنجانی که در آن زمان عهده دار ریاست مجلس شورای اسلامی بود در خاطرات خود این ماجرا را اینگونه روایت می‌کند:«سه شنبه ۱۰ آبان ۱۳۶۲ در جلسه‌ علنی‌، آقای‌ [هاشم‌] صباغیان‌ [نماینده‌ تهران‌] در نطق‌ پیش‌ از دستور، با مظلوم‌ نمایی‌، جریان‌ برخورد روز جمعه‌ را گفت‌ و آخر صحبت‌ او آقای‌ قره‌باغ‌ دخالت‌ کرد و دعوایشان‌ شد. به‌کتک‌ کاری‌ رسید. تریبون‌ را قطع‌ کردم‌ و پخش‌ از رادیو قطع‌ شد. آقایان‌ [علی‌ اکبر] معین‌فر و [هاشم‌] صباغیان‌ را به‌ اتاقی‌ منتقل‌ کردند و تحت‌ حفاظت‌ گرفتند. جلسه‌ را دوباره‌ شروع‌ کردم‌ وبرای‌ مردم‌ ماجرا را مختصراً توضیح‌ دادم.»

از این موارد درگیری باز هم هست که اگر بخواهیم به هرمورد تک تک نگاه داشته باشیم باید در چند فصل به ارائه گزارش بپردازیم اما درخاتمه آنچه اهمیت دارد ذکر این نکته است: تصویری که امروز قاطبه مردم در ذهن دارند این نیست که در مجلس، یقه یک خبرنگار را گرفته اند بلکه توهینی است که به رأی مردم شده است .