نصف جهان: با وجود چند مصدومي که رقيب امروز پرسپوليس دارد، اما الدحيل تيمي است که ذخيره‌هايش يک تنه هر تيمي را مي‌گرداند. برخلاف پرسپوليس که نيمکت ذخيره‌اش بغض هوادار را مي‌ترکاند، قطري‌ها از نوک پا تا فرق سر مسلح هستند. براي آشنايي با نيمکت سرخ‌ها شايد حتي سرچ در گوگل هم کفاف ندهد. آخر مي‌دانيد چرا؛ چون مديران آنها برخلاف ما سوتي نمي‌دهند، آنها برخلاف ما جعل نمي‌کنند، آنها برخلاف ما سر کيسه‌شان شل است. به قول يکي از ورزشي نويسان سايت «آي اسپورت»، بچه‌هاي ناف قطر چند بازي آخر خود را با يک شادي گل خاص گذرانده‌اند. يک جور ژست کذايي براي رقيب‌ ايراني‌شان که بار و بنديلتان را از آسيا جمع کنيد. با زبان بي‌زباني براي يک‌سره کردن کار پرسپوليس در آسيا خط و نشان مي‌کشيدند. خب حق هم دارند، چه خوراکي بهتر از يک تيم محروم که از قضا چند بازي آخرش ناکام بوده؟ خودمان را گول نزنيم؛ همين حالا يک ترسي در قلب ايران رخنه کرده‌است که نکند فاجعه الهلال دوباره پيش بيايد، نکند دوباره به کاهدان بزنيم و نکند دوباره سر خم کنيم. اگر چنين ادعايي داريد بهتر است کليد شيفت و دليت‌تان را به کار بياندازيد و اين جمله‌ها را بلاک بفرماييد.

فصل گذشته ليگ قهرمانان، همه غول عربستاني را جدي‌‌ترين مدعي و دهشتناک‌ترين تيم مي‌دانستند. الهلال سال قبل خوش‌تکنيک و ناب‌ترين فوتبال آسيايي را به نمايش مي‌گذاشت، به طرز اعجاب‌برانگيزي هم نتيجه مي‌گرفت و حسابي رقيبان را در کف و خون قاطي کرد. وقتي که در مرحله گروهي به پست پرسپوليس خوردند، شاگردان «برانکو ايوانکوويچ» با ارائه يک بازي پاياپاي شايد سخت‌ترين رقابت فصل را به خورد شاگردان «دياز» دادند. راست و دروغش با راوي اما گفتند در رختکن ستاره‌هاي عربستاني لب به تحسين گشودند، اينکه تا حالا تيمي به اين اندازه آنها را به تکاپو نيانداخته‌است. گرچه آنها انتقام اين سختي را به بي‌رحمانه‌ترين شکل در نيمه‌نهايي گرفتند.

برخلاف فاجعه فصل قبل، براي رقابت با ياران معلول، اين‌بار سيدجلال هست، اين يعني ديگر مثل آب‌خوردن شوت پشت محوطه نخواهيم خورد. اين‌بار کمال هم آمده، گرچه به کاميابي گذشته نيست اما وجودش مثل هميشه نعمتي‌ است براي برانکو. اين‌بار ديگر خيريتي در کار نخواهد بود. اينها کورسوي اميدمان هستند. مي‌شود اگر خواست. اگر شوت‌هاي عليپور بگيرد و بوسه به تور دروازه را بر تيرک و اوت ترجيح دهد. اين بازي يک دومينو مي‌طلبد؛ يعني همه خوب باشند، که اگر فقط يک نفر نباشد کلکشان کنده خواهد شد.

يقيناً الدحيل هم با غرور و اطمينان به جدال با پرسپوليس نمي‌رود. سرخ‌ها شايد از جدال اخير خود با جنوبي‌ها سربلند بيرون نيامده باشند، شايد محروم باشند و خسته، اما فراموش نکنيم که برانکو برخلاف فرم ترکيب تيمش گاهي غافلگير مي‌کند. مثل آن روزي که لخوياي شکست ناپذير را در همان قطر ناک اوت کرد. مثل آن روزي که السد مدعي را در آزادي به خانه فرستاد. مثل آن روزي که در اوج نااميدي الاهلي را حلال کرد. مي‌شود اگر خواست.

پرسپوليس در فصل گذشته ليگ قهرمانان آسيا هم در مرحله يک‌هشتم نهايي به مصاف تيم الدحيل (لخوياي سابق) رفت و با توجه به تساوي بدون گل دو تيم در ديدار رفت در تهران، بازي برگشت با حساسيت‌هاي زيادي برگزار شد.

اين در حالي بود که ميزباني قطري‌ها از سرخپوشان چندان مطلوب نبود و حتي در روز و ساعت بازي و زماني که لخويا با يک گل از پرسپوليس عقب بود کولرهاي ورزشگاه جاسم بن‌حمد براي دقايق طولاني خاموش شد. با توجه به برگزاري اين ديدار در خرداد ماه، گرماي قطر باعث شد تا در حين برگزاري مسابقه بازيکنان پرسپوليس به لحاظ بدني در شرايط دشواري قرار بگيرند اما در نهايت قطري‌ها به هدف خود نرسيدند و پرسپوليس اين تيم را شکست داد. حالا اگرچه اخبار و تصاوير منتشر شده از ورزشگاه ميزبان بازي رفت نشان مي‌دهد که همه چيز آماده برگزاري بازي است اما اصلاً بعيد نيست که قطري‌ها حربه قبلي خود را اين بار هم تکرار کنند و براي رسيدن به نتيجه مورد نظر خود، شرايط را براي بازيکنان پرسپوليس سخت کنند. راستي يادمان نمي رود چند سال پيش که سپاهان-السد در ديداري مهم رو در روي هم قرار گرفتند و سپاهان دو گل پيش بود ناگهان کولرهاي ورزشگاه خاموش شد و به تبع آن موتور گلزني سپاهاني ها هم خاموش شد. موتوري که يک گل تا خلق معجزه فاصله داشت. پس بيراهه نيست براي ديدار امشب پرسپوليس-الدحيل به قطري ها بگوييم اگر مرديد کولرها را خاموش نکنيد!