«چرا رسانه ملی با عجله، ذوق و شوق فراوان به این موضوع می‌پردازد و این گونه به‌ دنبال بهره‌برداری سیاسی از این موضوع است؟ اگر قتل آن طور که خود صداوسیما ادعا دارد خانوادگی است، این ذوق‌زدگی و بهره‌برداری سیاسی چه مفهومی دارد؟»

سه‌شنبه ۷ خرداد یکی از عجیب‌ترین روزهای سال ۹۸ بود. حوالی ظهر رسانه‌ها از به قتل رسیدن «میترا استاد» همسر دوم محمدعلی نجفی، شهردار پیشین تهران خبر دادند و هنگام عصر نجفی با حضور در اداره آگاهی پلیس تهران خود را به‌عنوان قاتل معرفی کرد. وزیر آموزش و پرورشی که در دوران مدیریتش تمام تلاش خود را به کار بست تا تنبیه جسمی از مدارس ایران رخت بربندد، در قامت یک قاتل روبه‌روی دوربین ایستاده و به سوالات خبرنگاری پاسخ داد که خارج از عرف شناخته شده دادرسی و رسیدگی به چنین پرونده‌هایی، آلت جرم را در دست گرفت و با متهم مصاحبه کرد.

سخنان نجفی در اولین اظهاراتش در دادسرا نشان می‌داد که قتل میترا استاد حاشیه‌هایی دارد که آن را از یک جنایت خانوادگی متفاوت می‌کند.

«آرمان» در گفت‌وگو با فرزانه ترکان عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی که شهردار پیشین تهران از مؤسسان آن به شمار می‌آید، به بررسی این موضوع پرداخته است. ترکان معتقد است کاری که محمدعلی نجفی انجام داده قطعاً اشتباه است اما باید جوانب مختلفی را در خصوص این قتل سنجید تا به ماهیت ماجرا پی برد. او مساله شنود مکالمات شهردار پیشین تهران و نحوه پوشش‌دهی صداوسیما در این پرونده را از جمله این مسائل می‌داند.

ترکان درباره نحوه پوشش این رخداد در صداوسیما گفت: «به طور کلی هر تلاشی برای تبدیل کردن این ماجرا به موضوعی ملی بسیار عجیب و غیر قابل پذیرش است. کمتر از دو ساعت از حضور آقای نجفی در اداره آگاهی گذشته بود که خبرنگار صدا وسیما با دوربین در اتاق نگهداری متهم به قتل حاضر می‌شود. او به راحتی با متهم به قتل مصاحبه کرده، آلت جرم را در دست گرفته و آن را مقابل دوربین نمایش می‌دهد. آیا لازم بود صداوسیما به بحثی وارد شود و چنین پرداختی از آن داشته باشد که آن را خانوادگی و شخصی می‌داند؟ اگر لزوم این پرداخت احساس می‌شد چرا در خصوص پرونده‌های شخصیت‌های سیاسی دیگر این پرداخت اتفاق نمی‌افتد؟ امروز نماینده مجلسی وجود دارد که متهم به تعرض است اما صداوسیما به‌گونه‌ای حداقلی هم به این موضوع نپرداخته است. برای رسانه‌ای به وسعت صداوسیما چنین دوگانگی‌هایی بسیار آزاردهنده است و ذهن را به مسائل دیگر و استفاده‌های دیگری غیر از خبررسانی می‌کشاند. این رفتارها بیشتر شبیه یک جشن سیاسی است تا اطلاع‌رسانی و از این نظر اقدامی غیر اصولی و غیر حرفه‌ای محسوب می‌شود و مسئولان باید در خصوص پایان دادن به این رویه‌ها که در پوشش خبررسانی صورت می‌گیرد اقدام کنند.»