نصف جهان: جواد نکونام پس از تجربه موفق با نساجي حالا چالش جديدي را در ليگ نوزدهم پيش رو دارد. او بايد روي نيمکت تيمي بنشيند که تمام ابزارهاي لازم براي پياده‌سازي تفکراتش را در اختيارش قرار مي‌دهد. اما نکونام چه چيزي به فولاد فعلي مي‌تواند اضافه کند؟ و تا چه حد توانايي تزريق جاه‌طلبي‌هايش را به يکي از حرفه‌اي‌ترين باشگاه‌هاي ايران دارد؟

براي پاسخ به اين پرسش بايد به بررسي تفکرات او در زمان حضورش روي نيمکت نساجي بپردازيم. نکونام در شمال تيمي بر پايه فوتبال واکنش‌گرا ساخته که علاقه چنداني به نگهداري توپ نداشته و با واگذاري توپ به حريف سعي مي‌کرده با نفرات زياد فضا را از تيم مقابل بگيرد. تفکراتي که در نساجي تا حدودي کارآمد بود. به طوري که آمارها نشان مي‌دهد آنها با ميانگين 3.3شوت متحمل شده در چارچوب، يکي از موفق‌ترين تيم‌هاي نيم فصل اول در فرصت ندادن به حريفان بودند. علاوه بر اين، ويژگي مهم و بارز ديگر نساجي مدل نکونام موفقيت در نبردها (52.3 %) بوده که در بيشتر بازي‌ها تيم پيروز در درگيري‌ها و نبردهاي تن به تن محسوب مي‌شد. از طرف ديگر در فاز هجومي هم به اصل غافلگيري و انتقال سريع توپ به مهره‌هاي هجومي اتکا داشت. هر چند بر خلاف فاز دفاعي در اين بخش کارنامه موفقي به ثبت نرسانده و با ميانگين 2.5 شوت در چارچوب جز ضعيف‌ترين تيم‌ها در تهديد دروازه حريفان محسوب مي‌شد.

با توجه به مسيري که نکونام تا به حال در مربيگري طي کرده و شيوه مورد علاقه‌اش انتظار مي‌رود او در جنوب هم تيمي بر پايه همين تفکرات بسازد. با اين تفاوت که در فولاد با توجه به امکانات و بودجه خوبي که در اختيار دارد، مي‌تواند به بسط و گسترش ايده‌هاي تاکتيکي‌اش بپردازد. در واقع مهمترين چالش نکونام در فولاد ساختن تيمي است که بتواند به همان اندازه که در کارهاي تدافعي قدرتمند ظاهر مي‌شود در بخش هجومي هم راهکارها و قابليت‌هاي بيشتري براي ضربه زدن به حريف داشته باشد. چالش مهمي که اگر با موفقيت همراه باشد فولاد مدل نکونام يکي از گزينه‌هاي جدي براي کسب سهيمه ليگ قهرمانان آسيا در فصل جديد خواهد بود.