مصطفي داننده / عصرايران: کرونا اوج گرفته است. دلار هر روز گران‌تر از ديروز مي‌شود. قيمت يک سکه تمام بهار آزادي معادل حقوق سه چهار ماه يک کارمند و کارگر است. قيمت ماشين و مسکن هم به جايي رسيده است که تبديل به آرزو شده‌اند از آن آرزوهاي محال. در اين شرايط عالي، چگونه مي‌شود زندگي کرد؟ نمي‌دانم تا به حال مسئولان محترم در نهادها و دستگاه‌هاي مختلف به اين سئوال فکر کرده‌اند؟ بعيد مي‌دانم. آنها حقوق خود را سر ماه مي‌گيرند، خوب هم مي‌گيرند و گراني‌ها زياد تأثيري در زندگي‌شان ندارد. مثلاً نماينده‌اي که 11 ميليون حقوق مي‌گيرد، هزينه اجاره مسکن هم دريافت مي‌کند و ماشين هم در اختيارش است، چه مي‌داند درد آدم‌ها در اين جامعه چيست؟ کدام يک از وزرا يا مقامات خارج از دولت خودش خريد مي‌کند؟ مثلاً شده است يک روز به ميوه فروشي بروند و خريد کنند و ببينند وقتي ما از گراني حرف مي‌زنيم و مي‌نويسيم يعني چه؟ خيلي از خانواده‌ها سبد زندگي خود را آنقدر کوچک کرده‌اند که فقط خوراک و تا حدودي پوشاک در آن تعريف مي‌شود و ديگر جايي براي سفر رفتن، تفريح کردن و برآوردن خواسته‌هاي فرزندان در آن نيست. واقعاً چگونه مي‌شود در اين شرايط زندگي کرد. مسئولان محترم در دولت، مجلس و نهادهاي ديگر در ميان سخنراني‌هاي هر روزه‌شان يک بار به مردم بگويند در اين شرايط سخت چگونه زندگي کنند. بگويند با حقوق دو ميليون توماني، چگونه هم اجاره خانه بدهند، هم خرج زندگي، هم قسط وام و... . تازه اين براي افرادي است که سرماه حقوق در حسابشان است؛ واي به حال آنهايي که کار مي‌کنند و پولي نمي‌گيرند و چند ماه حقوق طلب دارند. در مورد خانواده‌هايي که بيمار هم دارند حرف نمي‌زنيم که مثنوي هفتاد من است. لطفاً فکري به حال مردم کنيد. هرکدام‌تان که مي‌توانيد، فرقي نمي‌کند. اصلاح طلب، اصولگرا، ميانه‌رو، تندرو، هر کدام که شد، فکري به حال نان مردم کنيد که سخت از تنور بيرون مي‌آيد. زندگي سخت شده است، سخت‌تر از هر زماني که فکر کنيد. لطفاً کمي از باري که به دوش مردم است برداريد و بگذاريد کمي، تنها کمي عادي زندگي کنيم.