نصف جهان: قرار نیست در این مجال راجع ‌به عملکرد کی‌روش در تیم‌ ملی بحث کنیم اما عالم و آدم می‌دانند که تیم ملی در حال‌ حاضر برای بازکردن گره کور صعود نیاز به همدلی و اتحاد صد درصدی دارد. پس چرا به قصد خودنمایی، دوقطبی‌سازی می‌کنید و به چنددستگی دامن می‌زنید؟

روزنامه «دنیای‌ اقتصاد» نوشت: «تیم‌ ملی فوتبال در هفتمین بازی‌اش از مرحله اول انتخابی جام‌ جهانی موفق شد با ۱۰ گل کامبوج را شکست بدهد. به این ترتیب ایران با ۱۵ امتیاز از هفت بازی روی پله دوم جدول رده‌بندی قرار گرفت و عراق که در همان شب موفق به شکست یک بر صفر هنگ‌کنگ شده بود، با ۱۷ امتیاز از هفت بازی صدرنشین شد. حالا دیدار سه‌شنبه‌شب تیم‌ ملی برابر عراق، تعیین‌کننده معادلات این گروه خواهد بود. ما برای صدرنشینی و تثبیت صعودمان باید عراق را شکست بدهیم اما در صورت ثبت نتیجه‌ای غیر از برد، دوم خواهیم شد و کارمان برای صعود به مرحله بعد به اما و اگر می‌کشد. از بین هشت تیم دوم، پنج تیم برتر به مرحله بعد می‌رسند و تیم‌های دوم اغلب گروه‌ها امتیازات قابل‌ توجهی کسب کرده‌اند.. بنابراین کار ایران سخت است. از اینها که بگذریم، بازی با کامبوج چند نکته دوست‌داشتنی و چند نکته دوست‌نداشتنی داشت.

1- نکات مثبت

اشتیاق ذخیره‌ها

طبیعی بود که در این بازی برخی از نفرات اصلی استراحت کنند و شاهد حضور پررنگ‌تر بازیکنانی باشیم که کمتر فرصت حضور در میدان را پیدا می‌کنند. نکته امیدوارکننده اما درخشش همین بازیکنان بود. علیرضا جهانبخش به عنوان یکی از سرشناس‌ترین بازیکنان تیم‌ ملی از نیمکت‌نشینی در دیدار با بحرین دلخور نشد و اینجا که فرصت کار پیدا کرد، پرانگیزه و مشتاق بود. علیرضا روی گل اول ایران پنالتی گرفت و خودش هم آن را گل کرد. بقیه رزروها هم با انگیزه بودند؛ از پورعلی‌گنجی و انصاری‌فرد بگیرید تا کاوه رضایی که از زمان حضورش در زمین بی‌قراری کرد و نهایتا تبدیل به تنها مرد دوگله این میدان شد.

قائدی تماشایی

بین بازیکنانی که مقابل کامبوج به میدان رفتند، به‌ طور ویژه باید از مهدی قائدی یاد کنیم. شاید اگر این ترافیک تاریخی در خط حمله تیم‌ ملی وجود نداشت، ستاره تکنیکی استقلال خیلی بیش از اینها می‌توانست به میدان برود. قائدی اما از همین موقعیت‌های کوتاهش هم خوب استفاده می‌کند. او که طی چند دقیقه حضور در برابر بحرین فاصله‌ای تا گشودن دروازه رقیب نداشت، این بار ۳۵ دقیقه برابر کامبوج بازی کرد و نمایشی از تکنیک ناب یک فوتبالیست جنوبی را در معرض تماشای عموم گذاشت. او بارها خط دفاعی حریف را شخم زد، پنالتی گرفت و روی یک حرکت انفرادی، تماشایی‌ترین گل بازی را به‌ثمر رساند.

اظهارات درست

بسیاری از کارشناسان عقیده دارند چیزی که در دور رفت تیم‌ ملی را زمین زد، خوابیدن در باد پیروزی ۱۴ گله برابر همین کامبوج بود. ایران مارگزیده فعلی با تیم دور رفت خیلی تفاوت دارد. ما حالا خوب می‌دانیم که کامبوج و عراق قابل مقایسه نیستند. این نکته را بعد از بازی، به‌درستی از زبان اعضای تیم‌ ملی شنیدیم. هم دراگان اسکوچیچ به این مساله اشاره کرد و هم علیرضا جهانبخش که بازوبند کاپیتانی تیم‌ ملی را در آغاز بازی با بحرین به‌ دست بسته بود، به صراحت گفت حساب بازی با عراق جداست. خلاصه که این هوشیاری برای بازی سه‌شنبه، از نان شب هم واجب‌تر است.

2- نکات منفی

متلک بی‌جا

اولین ویدئویی که در فضای مجازی از بازی ایران و کامبوج وایرال شد، مربوط به هیچ‌یک از گل‌های تیم‌ ملی نبود، بلکه به طعنه محمد سیانکی، گزارشگر بازی، اختصاص داشت که نثار کارلوس کی‌روش کرد. او گفت: «بردن بحرین در منامه حتی برای سرمربی سابق ساحل عاج و رئال‌ مادرید هم آرزو بود.» این طعنه اصلا جالب و بجا نبود. قرار نیست در این مجال راجع ‌به عملکرد کی‌روش در تیم‌ ملی بحث کنیم اما عالم و آدم می‌دانند که تیم ملی در حال‌ حاضر برای بازکردن گره کور صعود نیاز به همدلی و اتحاد صد درصدی دارد. پس چرا به قصد خودنمایی، دوقطبی‌سازی می‌کنید و به چنددستگی دامن می‌زنید؟

پنالتی هدررفته

وقتی ده بر صفر می‌برید، قاعدتا نباید یک پنالتی ازدست‌رفته مساله حادی ایجاد کند. با وجود این داستان سعید عزت‌اللهی کمی فرق دارد. هافبک دفاعی تیم ملی در حالی در نیمه نخست یک ضربه پنالتی را از دست داد که پنالتی قبلی را علیرضا جهانبخش گل کرده بود. به این ترتیب انتظار می‌رفت خود علیرضا یا مهدی طارمی پنالتی را بزنند. این که عزت‌اللهی ناگهان پشت توپ می‌ایستد، نشانه خوبی برای نظم تیمی نیست. لطفا نگویید کامبوج حساب نیست؛ دیسیپلین تیمی حتی در چنین مسابقاتی هم باید رعایت شود. به علاوه شوت محکم عزت‌اللهی به تیر دروازه روی این ضربه پنالتی، تا حدی بوی خودنمایی می‌داد.

مساله صادق محرمی

می‌دانیم که صادق محرمی تازه از مصدومیت سنگین برگشته و مدتی طول می‌کشد تا شرایط ایده‌آلش را پیدا کند. با این همه، فوتبالیستی که ما امروز در سمت راست خط دفاعی تیم‌ ملی می‌بینیم، در سطحی نیست که انتظار داشتیم. محرمی سه سال پیش پرسپولیس را ترک کرد تا در اروپا پیشرفت کند. غیر از این که در طول این سه سال خیلی اخبار مهمی از درخشش او در دیناموزاگرب منتشر نشده، کیفیت صادق نیز نشان چندانی از پیشرفت ندارد. جا ماندن و دریبل خوردن از مهاجمان کامبوج، زیبنده بازیکنی که جای وریا غفوری و رامین رضاییان یا حتی سیامک نعمتی و دانیال اسماعیلی‌فرد را گرفته، نیست. به امید نمایش‌های بهتر از محرمی.»