نصف جهان-مرضیه غفاریان: سفر غیرمنتظره ساکت به عراق؛ این خبری بود که چهارشنبه شب گذشته روی خروجی خبرگزاری های ورزشی قرارگرفت؛ اما چرا غیرمنتظره؟ چون سپاهان یکی دو روز بود فعالیت های نقل و انتقالاتی خود را به صورت رسمی شروع کرده و هیچکس فکرش را نمی کرد مدیرعامل یکی از باشگاه های بزرگ کشور در این زمان حساس، بار سفر ببندد و راهی کشور همسایه شود؛آن هم درست زمانی که گوش ها هنوز از صدای انفجار بزرگ ترین بمبی که این باشگاه منفجر کرده، سوت می کشد و سپاهانی ها گوش به زنگ شنیدن صدای انفجار بمب های مهیب تری نیز هستند.

هیچ بعید نیست همانطور که شایعه شده، یکی از اهداف سفر ساکت به عراق هم در همین زمینه و با اندیشه شکار یک شاه ماهی از عراق باشد. احتمالاً معاوضه محبی با مغانلو با باشگاه پرتغالی آن هم بدون رد و بدل شدن هیچ وجهی(!) خیلی به دهان جناب مدیرعامل مزه کرده و او را به این فکر انداخته که این بار به تبادل یکی از جوانان آینده دار سپاهان با یکی از بازیکنان باشگاهی در عراق بپردازد. بماند که ارزش کدام بازیکن بیشتر است، هدف این است که انتقال یک بازیکن از کشوری دیگر به سپاهان در بوق و کرنا شود.

هدف دیگر هم عقد پیمان خواهرخواندگی با یکی از تیم‌های باشگاهی کشور عراق می توانست باشد که بامداد پنج شنبه استوری عماد محمدرضا، آقای گل سابق طلایی پوشان اصفهانی مهر تأییدی بود بر این موضوع. از استوری کاپیتان سال های نه چندان دور تیم ملی عراق مشخص شد که با تلاش عمادرضا، باشگاه نجف عراق با سپاهان قرارداد خواهرخواندگی بسته، قراردادی که هیچ معلوم نیست ثمره اش برای طلایی های نصف جهان چه خواهد بود.

درست مانند عقد خواهرخواندگی با زنیت سن پترزبورگ روسیه در بیستم فروردین ماه که هیچ اتفاق خاصی از آن زمان تا کنون روی نداده جز سفر مدیرعامل باشگاه روسی به اصفهان در تیرماه و ضیافت شامی که به همین بهانه از طرف شهردار اصفهان برای هیئت مدیره باشگاه زنیت به همراه سرکنسول روسیه در اصفهان و مدیرعامل سپاهان و هیئت همراه در هتل عباسی برپا شد و اعطای هدایایی همچون تابلوفرش سردار آزمون از طرف باشگاه سپاهان به طرف روسی و وعده های دهان پرکنی چون «همکاری در زمینه‌های تبادل دانش و تجربه مربیان و بازیکنان، برگزاری تورنمنت‌های دوستانه، دوره‌های آموزشی فیمابین، اردو‌های مشترک و...» که به جرأت می توان مدعی شد هیچیک تا کنون به مرحله اجرا نرسیده است؛ چرا که هیچ خبری از آن به بیرون درز نکرده؛ آن هم در صورتی که اگر اجرایی می شد باید به عنوان یکی از افتخارات(!) جناب مدیرعامل در دیپلماسی ورزشی، گوش فلک را کر می کرد.

مشخص نیست این ریخت و پاش ها که به بهانه توسعه و گسترش روابط بین الملل در سطح ورزش در باشگاه سپاهان انجام می شود تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد، اما کاش محمدرضا ساکت از عراق با دستی پرتر به ایران برگردد، بعد به دعوت «الکساندر مدودف» برای سفر به سنت پترزبورگ در ماه سپتامبر یعنی همین چهار پنج روز آینده پاسخ مثبت دهد؛ نه اینکه بگردد از هرگوشه این کره خاکی خواهری برای سپاهان پیدا کند و راه و بیراه او را به نصف جهان دعوت کند و مهمانی برایش ترتیب دهد و او را با دست پر راهی سرزمینش کند و هر وقت دلش برای این خواهرخوانده تنگ شد باز با پول خرج کردن از جیب سپاهان عزم دیدار او کند.

برکسی پوشیده نیست که سپاهان به خصوص در این  مقطع حساس بیش از خواهرخوانده و سفرهای غیرمنتظره جناب مدیرعامل نیاز به پرکردن خلأ بازیکنانی دارد که از دست داده، خصوصاً یک گلر ششدانگ برای سنگربانی از چهارچوب دروازه طلایی ها. آقای ساکت! از جانشین نیازمند چه خبر؟