کاپیتان سابق ذوب آهن همیشه با عشق از تعصبش به این تیم صحبت می کند و از اینکه این باشگاه را ترک نکرده پشیمان نیست.

قاسم حدادی فر که خیلی دوست داشت در این فصل هم به ذوب آهن کمک کند به دلیل اتفاقاتی که افتاد مجبور شده فعلاً از فوتبال کناره گیری کند اما به گفته خودش به زودی به عنوان بازیکن یا مربی به مستطیل سبز باز خواهد گشت. مصاحبه «ورزش سه» با این بازیکن را بخوانید:

دو سه فصل آقای منصوریان قصد داشت شما را جذب کند چه شد که به استقلال نیامدید؟

این قضیه مال خیلی سال پیش است. آقای منصوریان آن زمان استقلال بود و خیلی به من لطف داشت ولی در نهایت من تصمیم گرفتم در ذوب آهن بمانم چون احساس می کردم این تیم به من نیاز دارد و شرایط به گونه‌ای بود که خودم در ذوب آهن احساس راحتی می کردم. واقعا تیم خوبی داشتیم و آن زمان دوره آقای گل محمدی بود و در نهایت هم تصمیم به ماندن گرفتم.آقای منصوریان هم یکی از دوستان خیلی خوب و صمیمی من است و بر گردن من حق دارد و خیلی کمکم کرده. در آن مدت شرمنده ایشان و هواداران خوب استقلال شدم که به من لطف داشتند.

در یک بازی مقابل استقلال تیام هت تریک کرد و در حالی که قرار بود شما تعویض شوید این اتفاق نیفتاد

ما سه بر صفر عقب بودیم و من یک گل زدم آقای قلعه‌نویی قصد داشت من را در دقیقه ۷۰ تعویض کند و ما بازی رفت را یک بر صفر برده بودیم. از ایشان خواستم چند دقیقه دیگر بمانم و بازی کنم و آقای قلعه‌نویی هم قبول کرد و من بازی کردم.

در این سالها حسرت رفتن به استقلال و پرسپولیس را داشتید؟

موقعیت های خیلی زیادی برای من پیش آمد که به این دو تیم یا تیم‌های خوب دیگر اضافه شوم و حدود ۴,۵ بار این پیشنهادات به من شد و همیشه با قلبم تصمیم گرفتم بمانم و یک بهانه برای ماندن در ذوب آهن داشتم. منتقدان زیادی داشتم که به من می گفتند داری اشتباه می کنی و برای پیشرفت باید به تیم‌های پایتخت بروی، پشیمان نیستم اما کمی از مسئولین باشگاه بابت اتفاقاتی که برای من افتاد ناراحت هستم. با افتخار این پیراهن را پوشیدم و برای لحظه لحظه اش جنگیدم، خیلی زمین خوردم و دوباره بلند شدم. به این پیراهن علاقه دارم از بچگی و تا زمانی که کاپیتان این تیم شدم و افتخاراتی کسب کردم هوادار ذوب آهن بودم و همیشه به آن افتخار کردم و الان هم که نیستم به عنوان یک هوادار حرص و جوش این تیم را می‌خورم و تعصب دارم امیدوارم روز های خوبی را با ذوب آهن ببینیم.

 از آقای تارتار دیگر ناراحت نیستید؟ 

حقیقتش این موضوع را خیلی از من سوال  کردند. من آدم کینه ای نیستم و با هم صحبت کردیم و این کدورت ها رفع شد ولی این دلیل نمی‌شود که یکسری مسائل فراموش شود و من آدم فراموش کاری نیستم. در نهایت به خاطر مصلحت تیم کدورت ها برطرف شد ولی یکسری مسایل در ذهنم باقی مانده و فکر نمی‌کنم به این زودی‌ها فراموش شود.

از زمانی که رباط صلیبی پاره کردید حدادی‌فر سابق شد یا خیر؟

اولین باری که مصدومیت برایم پیش آمد ۳۲ سالم بود. قبل از آن شرایط فوق العاده ای داشتم و همه چیز برایم خوب بود. در تیم ملی در آن زمان کمتر بازی کردم ولی همیشه جزء کاندیدهای دعوت شدن بودم و در باشگاه هم واقعا شرایطم خوب بود و بعد این مصدومیت ناخواسته به وجود آمد. طی ۶ سال ۳ بار این اتفاق افتاد و خیلی به من لطمه زد. زمانی که می توانستم خیلی به خودم و تیمم کمک کنم زیر تیغ جراحی رفتم و در حال ریکاوری و حضور در سالن وزنه و فیزیوتراپی بودم و خیلی من را اذیت کرد و در نهایت توانستم دو دفعه با آن مبارزه کنم و برگشتم، اینکه همان حدادی‌فر سابق بودم یا خیر را  مربیان و بازیکنان باید نظر بدهند ولی برای خودم خیلی خوب بود که توانستم برگردم و دوباره فوتبال بازی کنم و تا حدودی هم توانستم به تیمم کمک کنم. بار سوم هم خیلی انگیزه داشتم و خیلی تلاش کردم و حدود ۴  ماه ۶,۷ ساعت تمرین می کردم ولی فکر می کنم اتفاقاتی در ابتدای فصل پیش آمد که این فرصت از من گرفته شد. صحبت هایی پیش آمد که من دوست نداشتم پیش بیاید و در نهایت نتوانستم بازی کنم. این آخری خیلی برایم تلخ بود، دوست داشتم اتفاق بهتری بیفتد ولی نتوانستم ادامه بدهم.

شما به ذوب آهن و کارگرهای کارخانه خیلی وفادار بودی تا به حال شده به این فکر کنید که روزی مدیرعامل این تیم شوید؟

حقیقتش این است که من بچه کارگر زحمتکش ذوب‌آهن هستم و پدر من کارگر ذوب آهن بوده و ما مدیون این کارخانه هستیم. این سوالی که در مورد مدیرعاملی پرسید خیلی خیلی سخت و یک چالش بزرگ است ولی من تحصیلات عالیه هم دارم و دارم ادامه می دهم و در حال حاضر دارم مدیریت ورزشی می خوانم. هیچ وقت به این موضوع فکر کردم ولی شاید در آینده این اتفاق برایم رخ بدهد.

در حال حاضر دوست دارم یا یک سال دیگر فوتبال بازی کنم یا به عنوان مربی بتوانم فعالیت کنم.