دریا قدرتی پور: دلالان عشق این روزها کسب و کار پر و پیمانی دارند. آنها از آب گل آلود فرهنگ غلطی که در حال شیوع است استفاده می کنند تا از این طریق ماهی های بزرگ بگیرند و برای خود کسب و کار پرسودی را هم به راه انداخته اند.  آنها درصدی کار نمی کنند؛ بلکه، برای هر خواستگار بسته به میزان لاکچری بودنشان ممکن است تا دو سکه بگیرند.

آنها برای هر کدام از خواستگارانی که معرفی می کنند حق الزحمه به خصوصی تعیین می کنند. قیمت ها بسته به وضعیت اقتصادی فرد مورد نظر، جوان و خوشتیپ بودن و غیره مشخص می شود و اگر به نتیجه هم برسد پورسانتش را خواهند گرفت. شغلی که این روزها با پایین آمدن آمار ازدواج رواج یافته و باعث شده خانواده ها هر کاری بکنند تا بتوانند دخترانشان را به عقد به اصطلاح یک خواستگار خوب درآورند.

در اکثر دلالی ها پول حرف اول را می زند. اینکه از یک طرف عروس زیبایی معرفی شود و از سویی دیگر داماد پولدار و جوان باشد. این می شود باب طبع خیلی ها و معامله جوش می خورد.

چندی پیش ناجا اعلام کرد که هیچ سایت صیغه‌یابی و یا ازدواجی مجوزداری نداریم و تنها یک یا دو سایت که اعتبار سنجی شده اند مجوز دارند و بقیه سرخود کار می کنند و ممکن است آسیب زننده باشند. این سخنان باعث شد که آب پاکی روی دست بسیاری از سایت های همسریابی ریخته شود اما از آنجا که مسیرهای اغفال و گول زدن افراد زیاد است این سایت ها با تغییر روش هایی که داشتند باز هم به شکل پنهانی کار می کنند. این بار از طریق روش های face to face و روش های سنتی تر. بماند که گاهی تکنولوژی هم در کنار روش های سنتی کار خودش را می کند.

مسئولان این سایت ها حالا در قالب یک آلبوم از عکس های مختلف و با این مشخصه و شعار که «ما به شما خواستگاران لاکچری معرفی می کنیم» در برخی از مواقع اقدام به کلاهبرداری های بزرگ هم می کنند. کافی است در اینترنت جستجو کنید یا به کانال های تلگرامی سری بزنید و یا در واتساپ و اینستاگرام بچرخید، به موارد بسیاری برمی‌خورید که به این کار مشغولند!

دکتر ابویی، پژوهشگر اجتماعی است که سالیان سال است در زمینه آسیب هایی که به این شکل به خانواده ها وارد می شود مطالعه کرده است. به نظر او کنترل این سایت‌ها و همچنین برخورد با آنها امری ضروری و واجب است به این خاطر که بیشتر کسانی که به این افراد معرفی می‌شوند، همسر دارند و ممکن است خانواده آنها در آستانه فروپاشی قرار گیرد.

این در حالی است که به نظر این پژوهشگر، بسیاری از این خانم هایی که به عنوان همسر معرفی می شوند قبلاً یا حتی الان زنان خیابانی بودند و درحال‌حاضر به‌دلیل برخورد نیروی انتظامی به سمت دلالان رفته‌اند و بسیاری از دلالان صیغه با سوءاستفاده از مشروعیت آن، به نوعی، هم به زن و هم به مرد ضربه می‌زنند.

ابویی تأکید می کند که این سایت ها با جملات فریبنده به خانه های مردم راه پیدا می کنند، مردم هم از طریق قاب کوچک موبایل که در هر خانه ای پیدا می شود فکر می کنند که می توانند بهترین خواستگار را بیابند. در این میان شعارها هم فریبنده است و وسوسه ای دو چندان ایجاد می کند.

«بهترین‌ها را از ما بخواهید»، «با هزینه کم خواستگاران لاکچری پشت در خانه شماست»، «زندگی شیرین با بهترین هایی که به شما معرفی می شوند»، اینها برخی از شعارهای اغفال کننده ای است که گاهی خانواده ها را به سمت و سویی دیگر می برد تا مهارت زندگی، محبت، سلامت و... فرد مورد ارزیابی قرار نگیرد.

جالب اینجاست که هر کدام از این سایت ها و فضاهای مجازی با دیگر کانال ها و گروه ها رقابت خاصی ایجاد کرده اند و هر چه بتوانند گوش می برند: «ما مانند سایت‌های دیگر نیستیم، قیمت‌های ما بالاتر است چون روی انتخاب دو طرف حساسیم، حتی اگر بخواهی، یک نفر هست که کار اصلی‌اش مدلینگ است و روزی یک میلیون تومان می‌گیرد. مشتری‌های ما دستچین شده‌اند. تا اصالت شخص را نشناسم، کسی را به او معرفی نمی‌کنم.»

این شغل کاذب و غیرقانونی با بالارفتن سن ازدواج در حال گسترش است و خانواده هایی که به قول معروف می ترسند فرزندشان روی دستشان بماند، وارد این بازی می شوند.

برای برخورد با این موضوع ابتدا باید ریشه های این مسئله از بین برود و یا سایت های معتبری را ایجاد کرد تا مردم با خیال راحت بتوانند در این زمینه معرفی شوند. این کار، به متقاضیان ازدواج این امکان را می‌دهد که فرد موردنظر را باتوجه ‌به شرایط خود انتخاب کنند و بیشتر افراد هم معرف‌های خیّر را انتخاب می‌کنند و ترجیح می‌دهند که هزینه‌ای بابت این موضوع پرداخت نکنند و یا حداقل هزینه را بپردازند.

مریم پاکرو، مدیر شبکه معرفان همدم مؤسسه فرهنگی هنری تبیان از تدارک سامانه و نرم‌افزاری برای انسجام و اتحاد معرف‌های ازدواج خبر می دهد و می گوید: «در این رابطه معرفان خیری بودند که مشکلات مختلفی در این زمینه داشتند و غالباً هم کسانی بودند که در مساجد و مؤسسات فرهنگی مشغول فعالیت بودند و ثبت اطلاعاتشان بعضاً دچار اشکالات و نواقص بود و معمولاً به روزرسانی نمی‌شد، لذا ما این سامانه را راه‌اندازی کردیم ضمن اینکه مؤسسه تبیان در اصفهان نیز این اقدام را انجام داد.»