خورشید کیایی: سال ها پیش بازی ها منتهی می شدند به گرگم به هوا، قایم باشک، فوتبالدستی و مار و پله؛ بازی هایی که هیچ اثری از خشونت در آنها دیده نمی شد بلکه بچه ها را تشویق به کار گروهی می کرد، اما حالا اسباب بازی ها به وسیله ای تبدیل شده اند که خشونت می سازند. تنها با یک دکمه، دکمه هایی که اکنون در دست بچه های ما مثل بمب اتم شده اند و به شکل مجازی هر آنچه بخواهند به آتش می کشند، می کُشند و یا از بین می برند.

در کنار اسباب بازی های رایانه ای، اسباب بازی جنگی مانند تفنگ، مسلسل، هفت تیر، شمشیر، خنجر، نارنجک و نقاب شده نقل محافل و بازی های بچه ها که به پرخاشگری و خشونت بیشتر در کودک می انجامد، کودک را به ستیزه جویی عادت می دهد و باعث برون ریزی و ابراز خشم در برابر محیط پیرامون و اطرافیان می شود که در نتیجه شخصیت صحیح اجتماعی کودک را زیر سئوال می برد.

این قبیل اسباب بازی ها کودک را با رفتارهای ناپسند اجتماعی مانند قتل، آدم ربایی، دزدی و جنایت آشنا می کند و بر سازگاری و روابط اجتماعی او به شدت تأثیر می گذارد. اسباب بازی جنگی به کودک چنین وانمود می کند که جنگ، تفریح و سرگرمی و بازی است.

مهسا مبینی، روان شناس در حوزه کودک در این زمینه معتقد است: «وقتی کودک با بازی های رایانه ای بازی می کند و می بیند که قهرمان بازی با تفنگ و مسلسل به قتل و کشتار دیگران می پردازد و با انجام این گونه رفتارها به محبوبیت در نزد دیگران دست می یابد، بدون اینکه خود بخواهد با او همانندسازی می کند.» به گفته این کارشناس، با وجود آنکه بازی و اسباب بازی در پرورش روانی و تقویت روحیه اجتماعی کودک نقش مهمی دارد، در صورتی که با ارزش های فرهنگی و اصول روان شناسی سازگار نباشد، نتیجه مطلوب از آن به دست نمی آید.

به گفته این روان شناس، آنچه بیان شد، فقط گوشه هایی از پی آمدهای تربیتی اسباب بازی ها بود. اگر بخواهیم بازی و اسباب بازی کودکان را در مسیر سالم و مثبت هدایت کنیم و کودکان و نوجوانان ما کمتر قربانی اهداف شوم سازندگان و تولیدکنندگان اسباب بازی و بازی های رایانه ای شوند، باید تلاش گسترده، هماهنگ و بلندمدتی را آغاز کنیم.

در حال حاضر مسئله تأثیرگذاری خشونت در بازی‌های رایانه‌ای به خصوص قشر کودک و نوجوان، امری پذیرفته شده است و به غیر از تحقیقات معدودی که تأکید بر تأثیرگذار نبودن این گونه بازی‌ها دارند، اغلب پژوهش‌ها در نهایت تأثیرگذاری این بازی‌ها بر ادراک، احساس و رفتار پرخاشگرانه را تأیید می‌کنند؛ بنابراین، اگر والدین به تأثیرات این بازی‌ها بر فرزندان خود آگاهی یابند و نیازهای کودک را برای رشد جسمی و ذهنی به درستی بدانند در انتخاب و عملکرد خویش توجه بیشتری خواهند داشت.