مرضیه غفاریان: مهدی طارمی دیگر توانایی هایش را به فوتبال دنیا دیکته کرده است. شاید روزی که پسر بوشهری فوتبال ایران به خواسته علی دایی پیراهن پرسپولیس را پوشید کمتر کسی فکر می کرد او در آینده یکی از ستاره های مطرح در اروپا بشود اما شهریار فوتبال ایران همان زمان گفته بود طارمی بازیکن بزرگی می شود و شد.

اگرچه روند رشد این مهاجم ملی پوش در فوتبال زمانبر شد اما آقای گل لیگ برتر پس از انتقال به پرتغال به سرعت سری در میان سرها درآورد و با درخشش خود در هفته گذشته در کنار مسی، رافا سیلوا و سیمئونه نامزد بهترین بازیکن هفته لیگ قهرمانان اروپا هم شد.

هفت هشت سال پیش و روزی که طارمی برای اولین بار برای سرخپوشان پایتخت به میدان رفت این موضوع در مخیله هیچ فوتبالدوستی نمی گنجید که روزی فوتبالیستی از ایران در کنار اسطوره فوتبال آرژانتین برای کسب چنین عنوانی رقابت کند مگر کاشف استعداد مهدی و یا سرمربی پرتغالی تیم ملی کشورمان؛ اما این اتفاق هم در قشنگ ترین حالت ممکن روی داد.

این روزها داستان تغییر کرده است. حالا با وجود درخشش این ستاره ایرانی در آسمان فوتبال جهان، کمتر کسی پیدا می شود که قدرت طارمی را در خط حمله دستکم بگیرد و به خطرناک بودن این مهاجم اعتراف نکند. همین موضوع نیاز فوتبال ما به مربیانی چون علی دایی را بیش از پیش ثابت می کند. مربیانی که پیچ و خم این ورزش را با پوست و گوشت خود حس کرده باشند طوری که با دیدن چند پرده از بازی یک بازیکن به توانایی های او پی ببرند و قرص و محکم روی اعتقاد خود نسبت به بازی او بیاستند. همانطور که دایی در سال 93 بی اعتنا به اعتقاد برادرش در خصوص مهدی طارمی، پس از چند هفته به صورت فیکس از این بازیکن بهره برد. محمد دایی آن روزها با توجه به نوع دویدن مهدی معتقد بود او بازیکن نمی شود؛ ولی طارمی بازیکن معروفی شد همانطور که شهریار ایمان داشت. همانطور که کارلوس کی روش بعدها آنقدر به توانایی های این مهاجم ایمان آورد که همقطار خود در ریوه آوه را متقاعد به جذب شاگرد خودش در تیم ملی فوتبال ایران کرد.

اینها تفاوت سرمربیان حرفه ای و باتجربه دنیای فوتبال با مربیان آماتور و یا هواداران معمولی این رشته پرطرفدار است. همین تفاوت هاست که باعث می شود افرادی چون کی روش استعدادهای ایرانی را در جای جای دنیا کشف کنند و در تیم ملی این کشور گرد هم بیاورند. بازیکنانی که تا پیش از دعوت آنها از سوی این پیرمرد پرتغالی حتی نام آنها را هم نشنیده بودیم اما همینکه در جمع ملی پوشان ایران قرار گرفتند شهره عام و خاص شدند.

گنج های گرانبهای نهفته ای که نیاز به گنجیاب داشتند و دارند و کم نبوده و نیستند اما یابنده هایی چون دایی و کی روش کم پیدا می شوند؛ سرمربیانی که آنقدر در کار خود پیشرفته باشند و به انتخاب خود ایمان داشته باشند که همچون کی روش به جوانانی که کشف و با آنها کار می کنند و آنها را آموزش می دهند بگویند: «آنچه تو را نکُشد، بزرگ‌تر و قوی‌ترت می‌کند»، یا چون دایی به شاگرد خود بگویند: «من، تو را با علم و آگاهي انتخاب كردم، آنقدر به تو بازي مي‌دهم تا در تركيب تیم جا بيفتی و همه متوجه شوند چه بازيكن خوبی هستی.»