مرضیه غفاریان: اینکه می گویند شکست پلی است به سوی پیروزی پربیراه نیست. این را مقایسه عملکرد دو نماینده اصفهان در لیگ برتر فصل گذشته با سال جاری به خوبی ثابت می کند.

نتایج کسب شده توسط سپاهان و ذوب آهن در نیم فصل نخست لیگ بیست و یکم با بیلان کاری که طلایی پوشان و سبزوسفیدهای دیار زاینده رود در 15 بازی دور رفت بیست و دومین دوره از این مسابقات برجای گذاشتند نشان می دهد که این دو تیم باریشه و پرافتخار لیگ برتر ایران در فصل جاری نسبت به دوره پیشین محتاط تر عمل کرده اند.

شاگردان «ژوزه مورایس» در نیم فصل نخست لیگ 22 با 7 پیروزی، 6 تساوی و فقط 2 شکست در کارنامه خود موفق شدند با کسب 27 امتیاز و به لطف تفاضل گل بهتر در رده دوم جدول قرار بگیرند. جالب آنجاست که سپاهانی ها فصل گذشته با 2 امتیاز بیشتر نسبت به فصل جاری با قرارگرفتن در رتبه سوم، نیم فصل را به پایان رسانده بودند اما نکته قابل توجه تفاوت معنادار تعداد تساوی های کسب شده توسط طلایی های اصفهان در دیدارهای رفت این دو فصل است.

سپاهان نیم فصل اول دوره گذشته فقط 2 بار برابر حریفانش متوقف شده بود؛ یعنی 4 بار کمتر از امسال؛ با این حال و با وجود اینکه زردهای اصفهانی دوره قبل 2 بار بیشتر بازی را به رقبا واگذار کرده بودند اما به لطف پیروزی های بیشتری که به دست آوردند درنهایت 29 امتیاز اندوختند. جالب آنجاست که سرمربی پرتغالی سپاهان برخلاف سکاندار هموطنش در تیم ملی علاقه مند به فوتبال هجومی است و معمولاً هم با آرایش هجومی تیمش را روانه میدان

می کند. شاگردان مورایس فصل را هم طوفانی و با برتری برابر مدافع عنوان قهرمانی شروع کردند اما درادامه با امتیازهایی که به خصوص بخاطر متوقف شدن در برابر تیم های نه چندان مدعی از دست دادند بارها از صدر جدول دور شدند. سپاهان در حالی موفق به گشودن دروازه تیم هایی چون ملوان، مس رفسنجان، آلومینیوم، فولاد، پیکان و پرسپولیس نشد که مهره های هجومی این تیم با 4 بار گل زدن به هریک از تیم های تراکتور و نفت مسجد سلیمان ثابت کردند توانایی به راه انداختن جشنواره گل در هر بازی را دارند. خط آتش سپاهان اگرچه با 21 گل زده عنوان بهترین خط حمله لیگ را تا به اینجای کار از آن خود کرده؛ با این حال، نوسان آنها در روند گلزنی و توقف های بیش از حد این تیم مدعی برابر قعرنشینان باعث شده آنها در کسب عنوان قهرمانی نیم فصل ناکام بمانند.

وضعیت دیگر نماینده اصفهان به مراتب در این خصوص بدتر از همشهری طلایی پوشش است. شاگردان مهدی تارتار که فصل جاری را با شعار شکست ناپذیری شروع کردند برای محقق شدن این هدفشان به دفاعی بازی کردن روی آوردند. از همه بدتر اینکه آنها برای رسیدن به گل در ضدحملات روی توانایی های سعید باقرپسند، مهاجم زهردارشان حساب کرده بودند که با بدشانسی گاندوها در همان بازی های نخست با مصدومیت مواجه شد و ادامه رقابت های نیم فصل را از دست داد.

شاید بهتر بود سکاندار جوان این تیم اصفهانی پس از آنکه مهره کلیدی اش در خط حمله را از دست داد، استراتژی که برای این دوره در نظر گرفته بود را تغییر می داد. ذوبی ها اگرچه از حضور ستاره های نامی و تأثیرگذار لیگ در خط آتش خود بی بهره اند اما مهاجمان سبزپوش با به آتش کشیدن نفت در فولادشهر ثابت کردند قادرند فعل خواستن را صرف کنند. منتها نکته اینجاست که اصرار تارتار بر نباختن و کسب تک امتیازها باعث شده ذوبی ها کمتر دیداری را با ریسک پذیری، هجومی آغاز کنند.

همه اینها باعث شده ذوب آهن امسال با 3 برد، 3 شکست و 9 تساوی از 15 بازی همان 18 امتیازی را کسب کند که نیم فصل نخست فصل پیش با 5 برد، 3 مساوی و 7 شکست در سبد امتیازاتش اندوخته بود؛ یعنی 4 بار کمتر از سال گذشته تسلیم حریف شدن و 6 تقسیم امتیاز بیشتر با رقیب نتوانست رهاورد بهتری نسبت به دوره قبل برای سربازان تارتار در بر داشته باشد الا اینکه با خوش شانسی و به دلیل امتیاز کمتر سایر تیم ها موفق شد در نهایت یک رده بالاتر از نیم فصل لیگ 21 در پله دهم جا خوش کند.

جالب آنجاست که حالا گاندوها در حالی فعلاً تیم هوادار را با یک امتیاز کمتر در یک قدمی خود می بینند که همین تیم تهرانی در پایان پانزدهمین دیدار فصل گذشته با 4 امتیاز کمتر در رده دوازدهم، دیوار به دیوار سبزپوشان قرار داشت. عمق فاجعه هم آنجاست که این تیم اصفهانی با تاختن بیشتر به قلب دفاع حریفان و از دست ندادن فرصت حتی می توانست امسال تا رده 5 هم صعود کند اما ترس از واگذاری نتیجه و روی آوردن به بازی دفاعی و بسته در برابر حریفان و دل خوش کردن به ضدحملاتی که تأثیرگذار نبودند بهترین موقعیت را برای همسایه شدن با تیم های پرستاره مدعی از سربازان کم تجربه تارتار گرفت.

نیم فصل نخست لیگ بیست و دوم به پایان رسیده و سپاهان در حالی که می توانست صدرنشین این رقابت ها باشد با 5 امتیاز کمتر از پرسپولیس و به لطف تفاضل گل بهتر بالاتر از گل گهر و استقلال به رتبه دوم قناعت کرده و ذوب آهن هم بهترین موقعیت را برای تصاحب پنجمین رده جدول به نفع مس رفسنجان از دست داده است. آنچه سد راه این دو نماینده شهر اصفهان در بازماندن از کورس با رقبا شده هم، امتیازهایی است که با هدف شکست ناپذیری و راضی شدن به نتیجه مساوی به راحتی از کف آنها رفته است.

دل بستن به موفقیت های کوچک باعث سست شدن در خطر کردن می شود و همین ریسک نکردن هاست که پل هایی که به سمت پیروزی های آینده ختم می شود را فرو می ریزد. احتیاط کردن اگرچه ضروری است، اما همین امر وقتی از حد نرمال فراتر رود باعث می‌شود از قافله عقب بمانیم.