درحالی که ایران دهمین کشور بزرگ دارنده ذخایر سیلسیوم در دنیا است، همچنان برای ساخت صفحات خورشیدی به واردات شمش سیلیکونی نیاز دارد.

«جاییکه همه دنبال‌ کندن زمین برای طلا هستند، تو بیل و کلنگ بفروش» این استعاره سالیان دراز به وجه تمایز اقتصادهای برتر دنیا از سایر کشورها تبدیل شده است.

در شرایطی که موج جایگزینی نیروگاه‌های خورشیدی به جای نیروگاه‌های حرارتی در غرب آسیا به راه افتاده، ذخایر طلای بی‌رنگ یا همان سیلسیوم فعلی ایران توانایی تامین نیاز ساخت 43 هزار مگاوات پنل خورشیدی را دارا است. این ظرفیت 5 برابر کل نیروگاه‌های خورشیدی نصب شده فعلی در خاورمیانه است.

برای تولید پنل خورشیدی به منظور تبدیل نور خورشید به برق، پس از استخراج، خالص‌سازی سیلسیوم و تولید پلی سیلیکون، شمش سلسیومی تولید شده و این شمش به ساخت سلول خورشیدی منتهی می‌شود. در نهایت نیز صفحات خورشیدی از سلول‌ها ساخته شده و عملیات تولید برق آغاز خواهد شد.

کارشناس حوزه انرژی سیما غفاری معتقد است که هر یک دلار سرمایه‌گذاری روی استخراج نفت برای کشور 4.5 دلار درآمد به همراه دارد درحالیکه «یک دلار سیلسیوم پس از تبدیل به پنل خورشیدی برای ایران، 55 دلار درآمد خواهد داشت.»

سال گذشته بود که خط تولید سلول و پنل خورشیدی با اتکا به شمش سلسیوم وارداتی به ظرفیت 1500 مگاوات در دست احداث قرار گرفت و هم اکنون یک سوم از این ظرفیت به مرحله بهره‌برداری رسیده است و مابقی در مرحله بهره‌برداری آزمایشی قرار دارد.

محاسبات وزارت نیرو نشان می‌دهد که برای راه‌اندازی خط تولید تبدیل سیلسیوم به صفحه خورشیدی و رسیدن به ظرفیت سالانه 8 هزار مگاوات، نیازمند راه‌اندازی بیش از 50 واحد صنعتی در مراحل تولید سیلسیوم فلزی، پلی سیلیکون، شمش، سلول و صفحه خورشیدی هستیم.

ایران برای تحقق هدف راه‌اندازی خط تولید 8 هزار مگاواتی صفحات خورشیدی‌ فقط‌ به اندازه یک سرمایه‌گذاری 3 میلیارد دلاری معادل نصف واردات یک سال خوراک دام کشور فاصله دارد؛ مطابق به‌روزترین برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی، از محل فروش این صفحات خورشیدی برای کشور درآمد سالانه 4 میلیارد دلاری ایجاد خواهد شد.