ایرج ناظمی: در اولین گعده اصلاح‌طلبان اصفهان که بلافاصله بعد از اعلام پیروزی «پزشکیان» در انتخابات ریاست جمهوری شکل گرفت، یک نفر به خود جرات داد و این سئوال در گلو مانده را مطرح کرد:«چه کسی استاندار اصفهان می شود؟»

در آن دورهمی خاص! تمام گمانه‌زنی ها حول محور دو نفر خلاصه شد:«عباس رضایی» و «مرتضی تهرانی».

بر اساس نظرات مطرح شده در آن جمع سیاسی، با توجه به این که «عباس رضایی» هم به جهت پزشک بودن با رییس جمهور منتخب سنخیت دارد و هم اینکه پیش از این نیز به عنوان استاندار اصفهان مسئولیت داشته است، به عنوان شانس اول این منصب قلمداد شد. بخصوص آن که بر اساس سنت دولت سیزدهم که تبلیغات‌چی خود را به عنوان استاندار اصفهان برگزیدند، «رضایی» هم به عنوان مسئول ارشد ستاد «پزشکیان» در اصفهان، می تواند گزینه نهایی باشد.

ولی این امید و آرزو، بلافاصله بعد از آن که آمار آرای انتخابات منتشر شد تا حدود زیادی رنگ باخت. در اصفهان آرای «سعید جلیلی» بر رقیب منتخب خود برتری داشت و این موضوع به عنوان شکست تبلیغاتی و انتخاباتی اصلاح طلبان اصفهان قلمداد شد.

علاوه بر این، موضوع دیگری که شانس سکانداری اصلاح طلبان را در اصفهان کم رنگ کرد، معرفی «اسکندر مومنی» به عنوان وزیر کشور است. کسی که نمی توان در انتهای عقل و احساس او تمایلی به انتخاب یک اصلاح طلب دو آتشه را پیدا نمود.

شاید هر چقدر که رییس جمهور متمایل به انتخاب پزشکان به عنوان حکمرانان امور دولتی است، به همان میزان هم وزیر کشور او علاقه‌مند سپردن چرخه امور به دست افرادی است که سابقه فعالیت در نیروی انتظامی را داشته و دارند.

احتمالا به همین دلیل است که در روزهای اخیر نام «سردار حسین اشتری» فرمانده سابق نیروی انتظامی برای سکانداری اصفهان شنیده می‌شود.

او اگر چه بیشتر تمایل دارد که در پایتخت کشور حضور داشته باشد و در زیر مجموعه های مرتبط با فراجا خدمت کند ولی تا این لحظه یکی از جدی‌ترین گزینه‌های استانداری اصفهان است.

در کنار «اشتری» باید به افرادی هم نظر داشت که از سوی جناح‌های سیاسی به رییس جمهور و وزیر کشور پیشنهاد شده اند که در میان آنها می‌توان به برخی نمایندگان حال و گذشته مجلس نیز اشاره نمود که چندان قابل تامل نیستند ولی شانس برتر «دکتر عباس مقتدایی» را هم نباید نادیده گرفت.

او که هم اکنون برای سومین بار به عنوان نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی حضور دارد، بواسطه حضور در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، در گذشته ارتباطات نزدیکی با رییس جمهور داشته و چهره‌ای شناخته شده برای «دکتر پزشکیان» محسوب می شود.

«دکتر مقتدایی» که خود نیز برای انتخابات اخیر ریاست جمهوری ثبت نام کرده بود، ممکن است تنها بواسطه نزدیکی قدیمی‌اش با «جبهه پایداری»، شانس حضور در راس دولت اصفهان را از دست بدهد.

با این حال اگر خود او تمایل داشته باشد و یا اینکه رییس جمهور انتخاب متصدیان دولتی از میان نمایندگان مجلس را منع نکرده باشد، می توان این گزینه را هم در صدر کاندیداهای تصدی استانداری اصفهان به حساب آورد.

به طور کلی جناح های سیاسی استان تلاش فراوانی برای معرفی گزینه مطلوب این منصب از خود نشان می‌دهند. به طور مثال اصولگرایان سنتی که سالهاست قافیه بازی سیاست در اصفهان را باخته اند، در ایام اخیر به تکاپو افتاده اند تا خود را بازیابی نموده و در عرصه دولتی که شعار وفاق سر داده، حضور یابند.

پرچمدار اصلی این بخش از اصولگرایان را می توان جامعه اسلامی مهندسین اصفهان دانست که به صورت پراکنده و غیر تشکیلاتی بر روی گزینه‌های مختلفی متمرکز شده و در حال رایزنی هستند. گام نخست تمام آنان نیز تماس با شهر قم بوده تا بلکه بتوانند «دکتر سقاییان نژاد» را هم با خود همراه ساخته و به صورتی منسجم‌تر به فعالیت بپردازند.

آنچه تا کنون از اردوگاه آنان به بیرون درز پیدا کرده این است که لیدر قم نشین آنان، هم‌آوایی خاصی از خود نشان نداده است. چه بسا او نیز همچون بسیاری معتقد است که فعالیت جامعه اسلامی مهندسین اصفهان از انسجام لازم برخوردار نیست و سالهاست که ماهیت تاثیرگزاری سیاسی و تشکیلاتی خود را از دست داده و نمی توان وارد بازی آنان شد.

شاید به همین دلیل است که برخی برای احیای روند فعالیت این مجموعه هم که شده، سماجت بیشتری به خرج داده و در تلاش هستند تا خود «سقاییان نژاد» را از شهرداری قم جدا نموده و به استانداری اصفهان برسانند. گفتگو و رایزنی های مختلفی هم با علما و موثرین استان صورت گرفته و اگر نام وی دوباره بر سر زبان ها افتاد نباید تعجب کرد.

البته «سقاییان نژاد» به همان میزان که در بین اصولگرایان سنتی هوادار دارد، به همان میزان هم در بین برخی تشکل های سیاسی که اغلب از سوی جوانان نزدیک به جبهه پایداری و تشکل های نزدیک به شورا و شهرداری اصفهان هدایت می شوند، مخالف قسم خورده دارد.

احتمالا به جهت همین واقعیت است که خود «سقاییان نژاد» هم تمایلی در زمینه بازگشت به اصفهان از خود بروز نداده و در گفتگوهای محفلی و دوستانه، افرادی را مطرح نموده که هر چند چهره سیاسی محسوب نمی‌شوند ولی به جهت توانمندی قابل توجه آنان در حوزه امور اجرایی و عملیاتی، گزینه هایی قابل اتکا به شمار می روند؛ افرادی همچون «دکتر مهدی جمالی نژاد»، «دکتر محسن رنجبر» و «دکتر علیرضا قاری قرآن».

این مجموعه همان افرادی هستند که سه سال پیش برای تصدی مسئولیت شهرداری اصفهان نیز از جمله گزینه های برتر بودند ولی بازی پیچیده سیاست‌بازان شورای شهر و کوتاهی جامعه اسلامی مهندسین در نادیده گرفتن نیازهای جاری و آینده این دیار اجازه نداد که به عنوان گزینه نهایی معرفی شوند و اصفهان را به انتهای کوچه بن بستی سوق دادند که راه گریزی از آن نیست.

***

به هر حال در این ایام قطار کاندیداهای تصدی استانداری اصفهان هر روز در حال سوار و پیاده کردن چند گزینه است. از افرادی که مورد وثوق موثرین استان هستند گرفته تا افرادی که نظر کرده وزیر کشور یا رییس جمهور به شمار می روند. مجموعه افراد دیگری هم هستند که از طریق واسطه‌گران به مطرح کردن خود در فضای مجازی مشغولند و یا اینکه حاشیه‌نشینان آنان به قصد تنعم به چهره سازی‌شان مشغول شده‌اند و بعید نیست موفق نشوند.

اما آن چه بخش مهم ماجرا به شمار می رود، آن است که این قطار تنها یک نفر را به ایستگاه آخر می رساند و آن یک نفر کسی است که باید بتواند کشتی به گل نشسته استان را در میان طوفان های خشکسالی، آلودگی هوا، فرونشست زمین، مهاجران غیر قانونی، معیشت و اقتصاد و عمران و صنعت و سلامت ناخدایی کند.

سئوال: آیا چنین فرد توانمندی در میان مسافران این قطار وجود دارد؟