از جام جهاني 2014 تا سه‌شنبه شب هفته گذشته که در کازان با روسيه روبه‌رو شديم، سه سال و نيم مي‌گذرد. در اين مدت کي‌روش تغييرات زيادي در ترکيب تيم ملي به‌وجود آورده و در جام جهاني احتمالا تنها دو يا سه نفر از بازيکنان دوره قبل در ترکيب اصلي خواهند بود. تحول در ترکيب تيم ملي واکنش او به انتظاري بود که براي جوانگرايي و ورود نسل جديد وجود داشت. ترکيب تيم ملي در برزيل را اکثرا بازيکناني مي‌ساختند که از دوره مربيگري قطبي مانده بودند و کي‌روش به رسم احتياط باتجربه‌ترها را براي اين رويداد بزرگ جهاني برده بود.

در بازگشت از برزيل جريان تغييرات تسريع شد و کي‌روش توانست نسل جديدي را به تيم تزريق کند. از بيرانوند درون دروازه و پورعلي‌گنجي، رضاييان و محمدي در خط دفاع گرفته تا عزت‌اللهي در خط مياني و آزمون و طارمي در خط حمله. اين تغييرات با نتايج مثبت و صعود مقتدرانه تيم ملي همراه شد تا همه به تمجيد از اين مربي بپردازند.

تغيير مهمتر اما در روحيه و نگاه بازيکنان است. تحولي که چندان مورد توجه نبوده و رسانه‌ها از آن غافل بوده‌اند ولي در کازان کاملا به چشم آمد و در آستانه جام جهاني 2018 مي‌تواند مايه اميدواري باشد. تيم ملي حالا به مرحله‌اي از خودباوري رسيده که مي‌تواند پا به پاي رقيبي در سطح روسيه بازي کند، عقب نرود و در آخر زمين را با دست پر ترک کند.

کي‌روش هرچند تيم باتجربه‌اي به برزيل برده بود، ولي همان سرد و گرم چشيده‌‌ها با ساق‌هاي لرزاني قدم به چمن ورزشگاه کوريتيبا گذاشتند و در بازي با نيجريه اضطراب حرف اول را مي‌زد. ترس بازيکنان به تدريج ريخت ولي وقتي در بازي سوم مقابل بوسني نياز به برد داشتيم، نه توان بدني تيم اجازه بازي رو به جلو مي‌داد و نه توان فني تيم در حدي بود که بتواند باز شود و پا به پاي حريف اروپايي‌اش بازي کند.

تيم کي‌روش در سال‌هاي اخير با شيلي و سوئد هم روبه‌رو شد ولي در هر دو بازي به سياق بازي‌هاي برزيل عقب نشست و نگران بود که اگر فضا بدهد با شکست سنگيني روبه‌رو خواهد شد. روسيه نخستين حريف سختي بود که تيم ملي برابر آن عقب نرفت و تصميم گرفت پا به پا بازي کند. بازيسازي از دفاع شروع مي‌شد و با وجود پرس حريف خبري از زير توپ زدن نبود. کي‌روش از بازيکنانش خواسته بود که پله به پله پيشروي کنند و مهاجمان سرعتي تيم ملي را با توپ‌هاي سالم تغذيه کنند. فرار طارمي که به گل آزمون ختم شد، مشابه حرکتي بود که در جريان بازي بارها ديده شد و تيم ملي توانست با عبور از پرس خط حمله و مياني روسيه توپ‌هاي سالمي به يک سوم حمله برساند و دروازه ميزبان را تهديد کند.

در نيمه اول که هر دو تيم محتاط بودند، برتري نسبي با ايران بود. تيم ملي در شروع نيمه دوم هم توانست بهتر از ميزبان باشد و بعد از گل آزمون فرصت داشت به گل دوم هم برسد. تنها در 20 دقيقه پاياني بود که روسيه بازي را در اختيار گرفت و به گل تساوي رسيد ولي بلوک دفاعي تيم ملي در اين دقايق هم انسجامش را حفظ کرد و موفق شد با دست پر به تهران برگردد.