مرد جوان که 14سال قبل در هواخواهی از برادرش دست به جنایت زده و به دلیل عدم پیگیری اولیای دم با قرار وثیقه از زندان آزاد شده بود هفته گذشته پای میز محاکمه ایستاد و از قضات دادگاه خواست تا بخاطر فرزندانش حکم آزادی وی را صادر کنند.

اواخر پاییز سال 89 جدال دسته جمعی در پارک جمشیدیه تهران به پلیس اعلام شد. بررسی ها نشان می داد در این درگیری یک پسر 20 ساله به نام «رضا» زخمی و به بیمارستان منتقل شده است. تلاش برای ردیابی عاملان درگیری خونین آغاز شده بود که از بیمارستان خبر رسید رضا به علت شدت خونریزی جان سپرده است. در بررسی های خود دریافت درگیری دسته جمعی در رستوران پارک و بین دو گروه از جوانان رخ داده بود. به این ترتیب هشت نفر از شرکت کننده های در دعوا بازداشت شدند و «محسن» 19 ساله را به عنوان عامل قتل معرفی کردند.

محسن در شعبه 74دادگاه کیفری سابق استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و به درخواست اولیای دم به قصاص محکوم شد. سایر نزاع کنندگان نیز به دلیل مشارکت در دعوای منجر به قتل به زندان محکوم شدند. حکم صادره در دیوان عالی کشور تأیید شده بود که اولیای دم رضا پیگیر پرونده نشدند و محسن در زندان بلاتکلیف ماند. تا اینکه با تصویب قانون مجازات اسلامی جدید، نامه ای به قضات دادگاه نوشت و تقاضای تعیین تکلیف را مطرح کرد. قضات دادگاه نیز وی را با قرار وثیقه آزاد کردند. محسن در این زمان توانست با پرداخت دیه رضایت اولیای دم را جلب کند. به این ترتیب هفته گذشته از جنبه عمومی جرم محاکمه شد.

در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی اصغرعبداللهی و با حضور یک مستشار تشکیل شد نماینده دادستان کیفرخواست را خواند.

سپس محسن که آزاد است پشت تریبون دفاع ایستاد و در تشریح جزئیات درگیری گفت: «من و برادر بزرگم و دوستان او در رستوران پارک جمشیدیه نشسته بودیم و صحبت می کردیم که یکباره رضا و دوستانش با شمشیر و چوب به ما حمله کردند. من حتی علت درگیری را هم نمی دانستم. به همین علت از آنها فاصله گرفتم. اما یکباره دیدم رضا با برادرم درگیر است. برادرم قلبش را عمل جراحی کرده و چند روز بود که از بیمارستان مرخص شده بود. من برای نجات برادرم مجبور شدم وارد دعوا شوم. رضا به سمت من و برادرم حمله کرد و من برای دفاع از خودم و برادر بیمارم چاقو کشیدم.»

وی افزود: «آن زمان، بچه بودم که دست به چنین اشتباهی زدم. وقتی با وثیقه از زندان آزاد شدم با تلاش زیاد توانستم رضایت اولیای دم را جلب کنم. زندگی ام را سر و سامان دادم و حالا فرزند بزرگم سه سال دارد و تا چند ماه دیگر دومین فرزندم به دنیا می آید. از قضات دادگاه تقاضا دارم با توجه به اعلام گذشت اولیای دم بخاطر فرزندانم در مجازاتم تخفیف قائل شوند.»