بهتر است کمي به عقب باز گرديم. زماني که زمزمه آمدن شفر به ايران مطرح شده بود. علي‎الظاهر مربي جذابي به حساب نمي‎آمد. هواداران استقلال کسي مثل داليچ را مي‎خواستند. مربي جوان و صاحب دانش و داراي سابقه کار با العين. فردي که در نهايت سرمربي تيم ملي کرواسي شد. داليچ نيامد تا هدايت استقلال بر عهده وينفرد شفر قرار گيرد. پيرمرد 68 ساله‎اي که به نظر نمي‎رسيد برايش تغييرات بنيادين در تيمي که هيچ شناخت قبلي نسبت به آن نداشته، جذابيتي داشته باشد و همين طرفداران استقلال را نگران کرده بود. 

کارنامه شفر در سال‎هاي اخير هم نشان مي داد که او عليرغم نام بين‎المللي خود، از فضاي روز فوتبال فاصله گرفته و نتوانسته دانش خود را به روز نگه دارد و در سال‎هاي اخير، با قبول هدايت تيم‎هاي ملي نه چندان معتبر مثل جامائيکا و تايلند، گويا سعي کرده با انجام کارهاي سبک‏تر، خود را رفته رفته بازنشسته کند. اما در نهايت جانشين منصوريان کسي نبود جز همين مرد موبور آلماني تا به وضعيت استقلال سروسامان بدهد.

حالا نيم‎فصل از ليگ فوتبال تمام شده و شفر 7 بار روي نيمکت آبي‎ها در اين ليگ نشسته و اين تيم را هدايت کرده است. درست به تعداد بازي‎هايي که منصوريان در اين فصل مربي اين تيم بود. حالا کمي به کارنامه منصوريان نگاه کنيم. عليرضا منصوريان تقريبا اميدوارکننده‎ترين مربي نسل جديد فوتبال ما بود. مردي که سعي داشت با علم روز فوتبال کار خود را پيش ببرد و از افتخار کردن به شاگردي مربياني چون کي‎روش ابايي نداشت. با آغوش باز و حمايت همه‎جانبه آبي‎هاي روي سکو، به اين تيم آمد. 

با انگيزه زياد، قصد ايجاد تحول در اين تيم را داشت و در اين فصل، تيمي گران را با سليقه خود و با تجربه سال قبل بست و از ابتداي اردوي پيش فصل، بالاي سر اين تيم بود. اما شفر نه تنها هيچ دخالتي در بستن اين تيم نداشت، بلکه حتي هيچ آشنايي با بازيکنان اين تيم و ليگ ايران نداشت و هنوز هم مشخص نيست که کادر فني او تکميل شده يا نه. اما آمار اين دو مربي تفاوتي کاملا آشکار دارد. شفر در اين 7 بازي 12 امتياز گرفته، 7 گل زده و تنها يک بار از روي نقطه پنالتي و مقابل پرسپوليس دروازه تيم خود را باز شده ديده است. اما منصوريان در همين تعداد بازي در ابتداي فصل، تنها 5 امتياز کسب کرد و در ازاي دو گل زده به حريفان، 7 بار تماشاگر باز شدن دروازه استقلال بوده است. 

شايد برخي عنوان کنند که استقلال عليمنصور، مشکلاتي داشت که شفر نداشته است، اما بايد اين را هم در نظر گرفت که منصوريان در حالي رقابت‎ها را شروع کرد که استقلال تيم دوم فصل قبل بود و با اضافه شدن نفرات ديگر، به دنبال کسب قهرماني بود و با اين انگيزه، رقابت‎ها را شروع کرد ولي شفر زماني عنان کار را دست گرفت که استقلال نه تنها اميدي براي کسب قهرماني نداشت، بلکه حتي در امر گلزني هم با مشکلي جدي روبرو بود. فارغ از نتيجه و آمار، با مقايسه بازي‎هاي ابتداي فصل و انتهاي نيم‎فصل هم مي‎توان تغييرات تاکتيکي و بهتر شدن کيفيت فني استقلال را لمس کرد. استقلال شفر روان‎تر، بابرنامه‎تر و جذاب‎تر بازي مي‎کند و در دفاع و گل نخوردن خيلي بهتر شده است.

روند رو به رشد استقلال شفر نشان مي‎دهد که حتي مربيان رو به افول، اما آزمون پس داده بين‎المللي، از بهترين‎هاي مربي‎گري ما يک سر و گردن بالاترند و با توجه به نرخ نه چندان بالاي آنها، مي‎توان سطح ليگ را بالاتر از حد فعلي برد و اميدوار بود که امثال برانکو، شفر و کرانچار بتوانند تحولات بزرگي در تيم‎هاي ليگ برتري ايجاد کنند. البته به اين معني نيست که تارتارها، پورموسوي‎ها و مهاجري‌‎ها ناديده گرفته شوند، اما آيا زمان آن نرسيده که حداقل از امثال فيروز کريمي، اکبر ميثاقيان و حتي امير قلعه‎نويي و مجيد جلالي عبور کنيم و ايده‎هاي نو به ليگ بياوريم؟ تجربه نشان داده که بوناچيچ، بگوويچ، اسکوچيچ و ... هر چند در مقاطعي جواب داده‎اند، اما راه حل نيستند و ما را دوباره به اول خط مي‎رسانند. بايد از گزينه‎هايي استفاده کرد که ديگر توان و انگيزه حضور در سطح اول اروپا را ندارند، اما آنقدر تجربه دارند که بتوانند ليگ ما را بالاتر ببرند. 

بدون شک امثال فاتح تريم خيلي جذاب‏تر، بزرگ‌تر و باکيفيت‎تر هستند اما بايد بپذيريم که حضور در ليگ ما نه براي آنها جذاب است و نه بودجه باشگاه‎هاي ما کفاف هزينه‎هاي آنها را مي‎دهد.

زماني والتر زنگا گزينه استقلال بود و برخي از هواداران استقلال و کارشناسان او را مناسب نداستند. اما حالا زنگا مربي کروتونه شده است. الان اگر به بازيکنان استقلال پيشنهاد حضور در کروتونه داده شود، کدام يک رد خواهند کرد؟