آخرین شاهکار کاروان شکست خورده ایران در بازی های المپیک ریو صحبت های مسئولان این کاروان است که اعلام کردند حضور ورزشکاران در مراسم روز پایانی المپیک ضرورتی ندارد و به همین جهت هیچیک از ورزشکاران ایران در این مراسم حضور نخواهند داشت. ورزشکاران کشورمان باید همگی در روز پایانی در استادیوم محل برگزاری مسابقات حاضر باشند تا از نزدیک ببیند رقابت ها تمام شده و ورزشکاران کلیه کشورها بدون توجه به شرایط مسابقات چند روز قبل اکنون به صورت کاملاً دوستانه در کنار هم به شادی می پردازند.

اما وقتی مسئولان ورزش معتقدند حد و لیاقت های ورزش ما همین اندازه است، طبعاً از آنها نمی توان انتظاری بیش از این داشت. 

برای مسئولان ورزش کشورمان مهمتر از هرچیز رفتن به سفر است و گرفتن حق مأموریت برای روزهایی که در شهر محل برگزاری مسابقات حضور داشتند. در پایان کار هم می توان تمامی شکست ها را به توطئه داوران و ضدیت آنها با ورزشکاران ایرانی مرتبط کرد. در حالی که هنوز هم روح المپیک سبب دوستی ورزشکارانی می شود که بدون ناامیدی از شکست در جشن پایانی مسابقات شرکت دارند و پرچم ها و دیگر یادگاری کشور خود را به ورزشکاران کشورهای مختلف می دهند اما مسئولان ورزش ما توجهی به واقعیات ندارند و ورزش برای آنها تنها وسیله ای برای تبلیغات است. 

در این میان لطمه را تنها ورزشکاران بی گناهی می خورند که مدت ها بدون مربی رها می شوند؛ یا آنهایی که سرانجام ناچار به جلای وطن شده و برای دیگر کشورها نبرد می کنند.