نصف جهان: در تمام این سال ها هرگز نبوده که منتظر باخت تیم ملی باشیم و اعتقاد داریم این آرزو به دور از هر گونه احساسات ملی و عشق به ایران است، حتی اگر به فرض مثال با سرمربی تیم ملی مشکل داشته باشیم. معتقدیم انرژی یک ملت که از روستاهای دور افتاده و نقاط صفر مرزی به این تیم منتقل می‌شود مثل همیشه کلید موفقیت و آبرومندی ایران می‌شود. برای ما حالا اصلاً اهمیتی ندارد که یونان نشد و بازی تدارکاتی مناسب نداشتیم، فوتبال در ابعاد ملی همواره تحت تأثیر مردم تعصب و انگیزه‌هابوده. یک روز سنگال می‌آید و با مربی مو فرفریِ چشم رنگی‌اش همه معادلات را به هم می‌زند و یک روز کاستاریکا از گروه مرگ صعود می‌کند. چیزی به برگزاری جام‌ جهانی باقی نمانده است و کاش اینقدر به پر و پای این تیم نپیچیم، حتی اگر با کی روش مشکل داریم و ستاره تیم‌ باشگاهی‌مان خط خورده، رفقا اسم این تیم، ایران است، هرچند بی تدبیری مدیران و کمبود امکانات ریشه‌اش را خشکانده اما باور کنیم حمایت مردم به سیاهی این روزها روشنی می‌بخشد. به این تیم امیدواریم و باور داریم. امید همیشه آخرین چیزی است که خواهد مُرد.