نصف جهان: گُله به گُله روی زمین اردوگاه درازکش منتظرند؛ غرق در سکوت. اینجا گردنه وحشت است؛ گردنه تنباکویی در شرق تهران؛ اردوگاه مهاجران؛ جایی که پس از اتفاقات اخیر روزانه چند هزار نفر افغانستانی را روانه کشورشان میکند؛ بی هیچ زور و اجباری؛ کاملاً اختیاری.
این روزها گردنه تنباکویی حسابی شلوغ است؛ افزایش قیمت دلار و افت «ریال» در برابر ارزهای خارجی باعث شده تا خیلی از افغانستانیها به صرافت ترک ایران و بازگشت به کشورشان بیافتند. شرایط اقتصادی امروز باعث شده خوب یا بد، بخشی از نیروی کار که عمدتاً هم جزو نیروهای کار ارزان قیمت کشور بودند به یکباره از چرخه تولید، خدمات و صنعت خارج شوند.
اسمش «فرشاد» و نهایتاً 30 ساله است؛ سفره دلش باز میشود؛ با اینکه فقط چند سال است ایران آمده ولی به قول خودش از همین حالا دلش برای ایران تنگ شده است: «موندن اینجا دیگه فایده نداره؛ حقوقم را که میفرستم افغانستان، دیگه حتی کفاف 15 روز زندگی زن و بچهام را هم نمیدهد؛ از اول اینجوری نبودها؛ بعد از تحریمها اینطور شد؛ دلار که بالا رفت، اوضاع هم خراب شد. جوشکار بودم. هم ساختمانی هم کانکسسازی. درآمد ماهیانه ام دو میلیون و 200 هزار تومن بود. الآن حقوقم با پول بنگاه، میشه 13 هزار افغان؛ یعنی کمتر از نیمِ قبل؛ قبلاً دو میلیون تومن می شد 30 هزار افغان؛ اون پول برای زن و بچههام کافی بود ولی حالا با 13 هزار افغان چه میشود کرد؟ هیچی فقط دو گونی آرد و یک حلب روغن؛ تمام. تا قبل از این تحریمها و حتی تا یکسال پیش، هر یک میلیون تومان، 15 هزار افغانی بود اما کم کم شد 13 هزار، بعد 12 هزار، بعدش ده هزار، 9 هزار و حالا هشت هزار هم نیست؛ تازه پول بنگاهی هم که کسر شود میشود کمتر از هفت هزار. خب نمیصرفد برادر اینجا بمانیم.»
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰