آي اسپورت: سال‌هاست با شروع اردوهاي تيم‌هاي ملي چالش بين باشگاه‌ها و کادر فني تيم‌هاي ملي آغاز مي‌شود؛ موضوع کشمکش طرفين هم چيزي نيست جز حضور بازيکنان دعوت شده در اردوي ملي. اين وسط باشگاه اصرار دارد که براي بازيکنش هزينه کرده و بايد از آن در وقت مناسب و وقت درست استفاده کند، در طرف مقابل تيم ملي هم اصرار دارد در تورنمنت‌هاي بين‌المللي مساله حيثيت و اعتبار يک کشور در ميان است و بايد بهترين‌ها در اختيار تيم کشورشان باشند. اين چالشي است که کم و بيش در کشورهاي خارجي و صاحب فوتبال درجه يک هم شاهديم اما اينجا در ايران خودمان همه چيز داغ‌تر، جنجالي‌تر و حاشيه‌سازتر پيش مي‌رود و بعضا مشکلاتي به وجود مي‌آورد که براي حل کردنش حتي ريش سفيدي مسوولان و پادرمياني‌هاي رايج هم جواب نمي‌دهد.اين چالش از نوع بزرگترش در ارديبهشت ماه گذشته و بين کي روش و مربيان تيم‌هاي حاضر در ليگ قهرمانان آسيا شکل گرفت که به درخواست فدراسيون فوتبال با عقب نشيني کي‌روش و کوتاه آمدن او از برنامه‌هايش مواجه شد اما جنجال ايجاد شده از اين کشمکش همچنان در لايه‌هاي زيرين دعواي برانکو – کي‌روش از سوي هر دو طرف دنبال مي‌شود و انگار تمامي ندارد.در ماجراي تيم اميد يا همان تيم زير 23 سال‌مان که قرار است در بازي‌هاي آسيايي شرکت کند هم اين چالش از يک ماه قبل و با شروع اردوهاي اين تيم شکل گرفته و هر روز ماجرا پيچيده‌تر، دردناک‌تر و حاشيه سازتر مي‌شود. چندي قبل و با اصرار حميد استيلي به‌عنوان مدير تيم اميد و البته کادر فني تيم زير 23 سال، هيات رييسه فدراسيون فوتبال قانوني تصويب کرد تا باشگاه‌ها مجاب شوند بازيکنان دعوت شده به اردو را در اختيار کرانچار و همکارانش قرار دهند. با تصويب اين قانون به نظر مي‌رسيد مشکلات يک بار براي هميشه حل شده و باشگاه‌ها از قانون وضع شده و تنبيهاتي که درصورت اجرا نکردنش اعمال خواهد شد تمکين مي‌کنند اما باز هم شرايط آنطور که کرانچار و همکارانش فکر مي‌کردند پيش نرفت و در تمرين ديروز اميدها حدود نيمي از نفرات دعوت شده به محل اردو نيامدند.

واقعيت اين است که حتي اگر قانون وضع شده در جزييات و نحوه اجرا شدنش ايرادي نداشته باشد مي‌توان ريشه‌هاي اين مشکلات را در نوع رفتار و منش استيلي و کرانچار به‌عنوان همه‌کاره و مسئولان اين تيم پيدا کرد. استيلي را در تمام اين سال‌ها خوب شناخته‌ايم. او فردي نيست که بعد از بروز مشکلات اينچنيني لب به اعتراض علني بگشايد يا با استمداد از رسانه‌ها دنبال شلوغ‌کاري و عوض کردن فضا به سود خودش يا مجموعه تحت اختيارش باشد.او حتي در روزهايي که تمام باشگاه‌هاي کشور با دلايلي نه چندان منطقي کار را برايش سخت کرده بودند از موضع طلبکار وارد بحث نمي‌شد و آنقدر آرام بود که حتي حرص مخالفانش را در مي‌آورد. استيلي البته از يک ماه قبل و با بروز نخستين مشکلات در اردوهاي تيم اميد اعتراضش به عدم تعامل و همکاري باشگاه‌ها را رسانه‌اي کرده بود اما هيچ وقت محکم و سمج نايستاد تا بگويد اين کاري که باشگاه‌ها در حق تيم اميد مي‌کنند همه چيز را به هم خواهد ريخت.

از زلاتکو کرانچار چقدر شناخت داريد؟ کرانچار را يک مربي با ديسيپلين و فوق‌العاده جنتلمن و فني مي‌شناسيم که در برخورد با رسانه و هوادار و بازيکن برخوردي در حد کمال دارد. از کرانچار در تمام اين سال‌ها نه حاشيه سازي ديده‌ايم نه بي‌انضباطي. او به نوعي ورژن ايراني حميد استيلي خودمان است و اصطلاحا در و تخته به هم جور شده‌اند.کرانچار در عصباني‌ترين حالت و با تندترين کلام اعتراض خفيفي مثل مصاحبه اخيرش تحويل رسانه‌ها مي‌دهد و از اين کروات بي‌سر و صدا نيز نمي‌توان توقع برخوردي چکشي و محکم داشت. در واقع نه استيلي نه کرانچار از جنس آدم‌هايي نيستند که با داد و قال شرايط را به نفع خودشان تغيير بدهند و در اين شرايط شايد تنها بايد منتظر اجراي قانوني باشيم که هنوز به مرحله بلوغ نرسيده و کاملاً نوپاست. قانوني که چنانچه از همين امروز جزيياتش مشخص نشود يا فدراسيون روي اجرا شدنش تاکيد نکند کار را براي تيم اميد دشوار خواهد کرد.

در واقع شايد تنها با ارعاب باشگاه‌ها از طريق همين قانون بتوان تيم کرانچار را در فاصله کوتاه مانده تا بازي‌هاي جاکارتا جمع و جور کرد وگرنه از حالا نه بايد روي مدال اين بازي‌ها حساب کرد نه اينکه به پايان يافتن حسرت 44 ساله‌مان در راه رسيدن به المپيک فکر کرد.