او یک زن است. با روحیه ای به نسبت خشن؛ زنی که در شهر مذهبی مشهد اداره یک طباخی را در حاشیه شهر برعهده دارد. فاطمه عمرانی با وامی که از کمیته امداد امام خمینی (ره) دریافت کرده، موفق شده که مغازه طباخی دایر کند. بانویی که پس از جدایی از همسر خود از تلاش پا پس نکشیده و برای نگهداری از فرزندانش جنگیده است. خودش می گوید که کار را از صاحب یک مغازه که تنها پنج روز شاگرد آنجا بوده، آموخته است.

در مغازه اش همه چیز جای خودش است. با یک نگاه می توان دریافت که اداره این مغازه را یک زن برعهده دارد. زنی که صبح ها چشم هاو بناگوش ها را جلوی مشتریانش می گذارد و عصرها به فکر تکه کردن سیرابی و ارائه آن به مشتریان خود است.

در مغازه طباخی آنها، وظایف تقسیم شده و پسر نقش گرفتن پول از مشتری ها و پر کردن کاسه های آنها از آب و مغز را برعهده دارد. فاطمه عمرانی که حدود 50 سال دارد هشت سال است که به پخت کله پاچه و فروش آن مشغول است.

وی می گوید: با 500 هزار تومان، یک مغازه طباخی در بجنورد دایر کردم اما به این خاطر که زن بودم، کار کردن در شهر بجنورد آن هم در یک مغازه طباخی برایم دشوار بود به همین خاطر تصمیم گرفتم که راهی شهر مشهد شوم.

وی همراهی فرزندش را قوت قلبی برای خود می داند و می گوید: خوشبختانه در تمام مسیر پسرم نیز همراه من بود و در شرایطی که اکنون 19 سال دارد، برای خود یک طباخ ماهر است.

مددجوی خودکفا شده کمیته امداد امام خمینی (ره) در خصوص درآمد خود می گوید: ماهانه به صورت میانگین چهار تا پنج میلیون تومان سود حاصل از فروش کله پاچه نصیب خانواده ما می شود و این درآمد برای من بسیار مطلوب است.

عمرانی در رابطه با نحوه فعالیت خود می گوید: شب ها کله ها را بار می گذارم و راهی خانه می شوم و صبح ها از ساعت 5 در مغازه را باز می کنم. تا ساعت 11 به مشتریان کله پاچه ارائه می کنم و عصرها نیز به فروش سیرابی مشغول هستم. فروش کله پاچه آن هم توسط یک زن کار ساده ای نیست و من به نوعی، شبانه روز با «کله های» سرسخت در جدال هستم.