نصف جهان: 2020 ميلادي، 1399 خورشيدي و 1441 قمري سال عجيبي است. سالي که کرونا به زمين و زمان رحم نکرده و بزرگ و کوچک را درگير خود کرده است. سالي که قدرت‌هاي بزرگ دچار مشکلات اقتصادي شدند و کشورهاي کم توان، کم توان‌تر. سال عجيبي است. شايد خيلي‌ها منتظر ديدن گودزيلا در شهرشان بودند تا اين سال کامل شود. شايد هيچوقت ديگر شاهد اين نباشيم که حسين شريعتمداري، مسعود فراستي و  «کيم جونگ اون» رهبر کره شمالي از طرف مقابل خود عذرخواهي کنند.

مديرمسئول روزنامه «کيهان» از آيت‌ ا... سيستاني عذرخواهي کرده است. مسعود فراستي بابت اشتباهاتي که در خواندن «شاهنامه» در برنامه «کتاب باز» داشته از مردم عذرخواهي کرد و «کيم جونگ اون» رهبر کره شمالي، بابت کشته شدن يکي از کارکنان شيلات کره جنوبي به دست ارتش کره شمالي!

کمتر کسي به ياد دارد که مسعود فراستي به دليل اشتباهش از کسي عذرخواهي کرده باشد يا خواندن يادداشتي از شريعتمداري با مضمون عذرخواهي و پشيماني به دليل نوشته‌اش براي ما دقيقاً مثل ديدن پرواز شتر است. داستان کيم جونگ هم که مشخص است.

شاخ‌هاي روي سرمان که از تعجب سبز شده است بخاطر قدرت فضاي مجازي است. فشار افکار عمومي در شبکه‌هاي اجتماعي کار را به جايي رساند که حسين شريعتمداري و مسعود فراستي تأکيد مي‌کنم شريعتمداري و فراستي، بابت کاري که انجام داده‌اند عذرخواهي کرده‌اند. البته دليل عذرخواهي رهبر کره شمالي را نمي‌دانم. شايد او از ترس جنگ و فشار خارجي از کره جنوبي عذرخواهي کرده است.

عذرخواهي کردن کار خوب و سختي است و بايد از اين افراد تقدير کنيم اما بايد قبول کرد اگر آن يادداشت و اين فيلم در فضاي مجازي پخش نمي‌شد و جامعه مدني به آن واکنش نشان نمي‌داد، شاهد عذرخواهي اين دو نبوديم.

فضاي مجازي آينه است که بدون سانسور عيب‌هاي ما را نشان مي‌دهد. شبکه‌هاي اجتماعي مي‌توانند به ايران کمک کند تا مسئوليني، مسئوليت پذير داشته باشد. ديگر دوران گفتن و رد شدن گذشته است. هر حرفي زده مي‌شود حتي در جلسات خصوصي ممکن است مورد قضاوت مردم در فضاي مجازي قرار بگيرد.