کد خبر: ۲۰۷۸۸۰
تاریخ انتشار: ۱۲ تير ۱۴۰۰ - ۰۷:۳۷

ایرج ناظمی: این روزها شده است مثل اسفند ماه که خسته از یک سال طاقت فرسا، در انتظار تعطیلات عید نوروز نشسته ایم و روزهای آخر سال هر کدام به اندازه یک ماه طول می کشند. معلوم نیست این یک ماه باقیمانده تا پایان عمر مصدر نشینان شورا و شهرداری، باید چقدر طولانی باشد که گذر هر روز آن به مثابه یک ماه است.

نه آن که از آمدن دیگران و رفتن اینها منفعتی ببریم ولی واقعا خسته شدیم از طرح های آبکی و بدون پشتوانه و سرشار از ایراد و ابهام که معلوم نیست چرا اجرای آن به این ایام سپرده شده است و هر کدام بیشتر از دیگری پول و آبرو و حیثیت اصفهان را نشانه رفته است.

یک روز از خواب بیدار می شویم و می بینیم که تا بیخ گلوی کوچه پس کوچه های شهر را دیوار کشی کرده اند و اسم آن را رینگ دوچرخه سواری گذاشته اند. روز دیگر طرح مسخره «شهروند دیپلمات» را جار می زنند و حالا هم که پای یک جشنواره بین المللی را به میان کشیده اند!

فراخوان نخستین جشنواره بین المللی صنایع دستی در حالی در ابتدای تیرماه جاری به صفحه رسانه ها نشست که تاریخ برگزاری آن از ۲۶ تا ۲۹ تیرماه همین امسال در نظر گرفته شده است. یعنی در حالی باید یک فستیوال در ابعاد بین المللی در اصفهان برگزار شود که برای مراحل اطلاع رسانی، داوری و مراسم اصلی آن چیزی کمتر از یک ماه زمان وجود دارد... و مگر چنین چیزی امکان دارد؟

این جشنواره یا بین المللی نیست و یا این که یک کار باری به هر جهتی است، وگرنه شهری که زمانی به دیار جشنواره ها معروف بود، به خوبی به مردمان خود آموخته است که برای برنامه ریزی مناسب در چنین سطحی، به حداقل شش ماه زمان نیاز است.    

اطلاع رسانی مناسب به هنرمندان اصفهان، خود تنها به یک ماه زمان نیاز دارد و در عرصه ملی نیز این مدت را باید به حداقل دو برابر افزایش داد. با این توصیف چگونه قرار است فلان هنرمند صنایع دستی از یک کشور دیگر از چنین رویدادی مطلع شود و فراخوان آن را دریافت کند؟ چگونه و در چه مدتی باید داوری شوند و تازه نحوه حضور میهمانان بین المللی در بین امواج قرمز رنگ کرونا چگونه است؟

مگر نه این که قرار است به هنرمندان خارجی، عالی ترین نشان بین المللی تحت عنوان «دست خلاق» اهدا شود؛ در شرایط تحریم، جوایز مذکور چگونه به دست افراد مذکور خواهد رسید؟ آیا شهردار اصفهان نمی داند کشور ما بواسطه تحریم ها، برای پرداخت حق عضویت خود در سازمان ملل نیز با مشکل مواجه بوده و این مشکل، ایران را تا مرحله حذف از این سازمان هم جلو برد؟

اخبار محدود منتشر شده توسط خبرگزاری ها حکایت از آن دارد که جشنواره مورد نظر با مشارکت وزارت میراث فرهنگی و شهرداری اصفهان برگزار خواهد شد. ولی با توجه به حضور مستمر یکی از اعضای شورای شهر اصفهان در جلسات مربوطه و تبلیغاتی که در این زمینه در جریان است، ظاهرا بار مالی آن بر دوش خزانه شهر افتاده و هزینه این میتینگ باید از جیب مردم اصفهان پرداخت شود. عابر بانک شدن مجدد اصفهان برای برنامه های من درآوردی تهران نشینان به کنار، موضوع مهم این است که پای اعتبار و آبروی جهانی اصفهان در میان است و هرگونه خدشه در این جشنواره، آوازه بلند این شهر و هویت ملی و بین المللی آن را به چالش می کشد.

شاید بهانه و دلیل شهرداری برای سهیم شدن در این ولخرجی، حمایت از صنایع دستی اصفهان باشد ولی سئوال این است که آیا هیچ راه و روش دیگری برای حمایت از هنرمندان این شهر وجود نداشته است؟

در حالی که خبرگزاری صدا و سیما به نقل از مرحوم «فریدون اللهیاری» مدیر کل سابق میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان، تعداد هنرمندان فعال در عرصه صنایع دستی اصفهان را 6 هزار نفر اعلام می کند ولی خبرگزاری ایمنا، رسانه وابسته به شهرداری، این تعداد را پنجاه هزار نفر اعلام نموده است. حال در شرایطی که هنوز آمار دقیق هنرمندان صنایع دستی برای شهرداری مشخص نیست، آیا این ساختار صلاحیت ورود به این عرصه و برگزاری جشنواره برای آن را دارد؟ آیا بهتر نبود وقت و انرژی و هزینه ای که باید برای این جشنواره به هدر برود، حداقل صرف سرشماری هنرمندان شهر و استان می شد تا اگر قرار است کاری صورت گیرد، مقیاس و معیار معتبر داشته باشد؟

قرار است نشان «دست خلاق» به عنوان عالی ترین جایزه صنایع دستی در عرصه بین الملل به افراد برتر شرکت کننده اهدا شود. قاعدتا این نشان که شاید یک تندیس فلزی، چوبی یا شیشه ای باشد بدون هدیه نقدی معنایی ندارد و در این میان شورا و شهردار اصفهان، اطلاع دارند که دلار در مرز 25 هزار تومان سیر می کند و آیا با خود حساب کرده اند که چقدر از بودجه شهر را باید برای تامین جوایز این جشنواره صرف کنند تا متعارف جوایز جهانی باشد؟

مسلما برای یک جشنواره بین المللی که قرار است معتبرترین جایزه عرصه صنایع دستی را اهدا کند، داوران مطرح در سطح جهان نیز در نظر گرفته شده. این داوران کی و چگونه قرار است به ایران بیایند و هزینه رفت و آمد و حقوق و دستمزد دلاری شان چقدر است؟

شورای شهر اصفهان که یک مهندس مکانیک را به عنوان نماینده خود به شورای عالی جشنواره صنایع دستی معرفی و مجوز صرف هزینه برای این جشنواره را صادر کرده است، آیا برای یک لحظه هم به این موارد فکر کرده است؟ آیا اعضای شورای شهر اصفهان می دانند که این جشنواره در عرصه بین الملل چنان گمنام و بدون بازخورد است که وبسایت اینترنتی آن در رنکینگ الکسا، رتبه ای نزدیک به سه میلیون را دارد و تعداد دنبال کنندگان صفحه اینستاگرامی اش هزار نفر هم نیست؟

آیا طرح «اصفهان 2020» که در حوزه گردشگری به صورت میلیاردی هزینه در بر داشت، آیا به افق ترسیم شده خود دست یافت، زیرساخت ها را افزایش داد و به توسعه ارتباط این شهر با جهان سامان داد که الان در همان مسیر به عرصه صنایع دستی وارد شده است؟

البته این پرسش ها و ابهامات فراوان در حالی قابل تامل است که قرار باشد «واقعا» یک جشنواره در سطح بین الملل برگزار شود. ولی اگر طرح عنوان «جهانی» برای آن صرفا به منظور پر کردن عریضه و رزومه باشد و هدف اصلی آن تخلیه حساب های بانکی شهرداری و بدهکار کردن شهردار بعدی است، در این صورت به جای نشان دست خلاق در صنایع دستی، باید تندیس دست خلاق در «ریخت و پاش» را تهیه کرد و بدون داوری، آن را به شهردار اصفهان هدیه داد که اثبات کرده در به باد دادن پول مردم این شهر بی نظیر است!

 

 

 

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰
پربیننده ترین
ویدئو
آخرین اخبار
پرطرفدارها