کره ماه همیشه در آسمان شب وجود داشته اما اندازه آن احتمالا در طول زمان در حال تغییر بوده است. یک مطالعه حاکی از آن است که در طول چند میلیون سال گذشته با سرد شدن هسته کره ماه محیط آن در حدود ۱۵۰ فوت (۴۵.۷ متر) کوچکتر شده است.

بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد سطح کره ماه به آهستگی در حال کوچک شدن است. تاثیرات ناشی از این کوچک شدن و فعالیت‌ گسل‌های حاصل از ماه‌لرزه‌ها می‌تواند برای سایت‌های مربوط به ماموریت‌های آتی کاوش در کره ماه تهدیداتی ایجاد کند.

یک گروه از دانشمندان از سازمان «ناسا» دانشگاه ایالتی آریزونا و دانشگاه مریلند به شواهدی دست یافته‌اند از اینکه کوچک شدن مداوم کره ماه موجب تغییراتی در سطح این سیاره در اطراف قطب جنوب آن شده است. این مناطق همچنین در جاهایی دستخوش تغییر شده اند و ناسا امیدوار است در جریان ماموریت «آرتمیس‌۳» در آنجا فرود بیاید.

این فرایند کوچک شدن ماه شبیه کوچک شدن انگور در زمان تبدیل شدن به کشمش است. ماه نیز وقتی کوچکتر می شود چین و چروک می خورد اما انگور یک پوست منعطف دارد در حالی که سطح ماه شکننده است. این تردی و زودشکنی سطح ماه موجب تشکیل گسل ها در جاهایی می شود که بخش‌هایی از پوسته ماه به یکدیگر فشار وارد می کنند.

تشکیل گسل های ناشی از این کوچک شدن مداوم اغلب با فعالیت های لرزه‌ای مانند زمین لرزه قمری (ماه لرزه) همراه است. هر موقعیت مکانی در نزدیکی این مناطق گسلی ماه می تواند برای فعالیت انسان ها در آنجا تهدیداتی داشته باشد همانطور که روی زمین کسانی که در نزدیکی گسل ها زندگی می‌کنند، با خطر بیشتری برای مواجهه با زمین‌لرزه روبه رو هستند.